Bir kimse küfrü gerektiren bir söz söyler veya bir fiilde bulunursa, dinin sınırları dışına çıkacağı için eşiyle arasında din farkı meydana gelir, bu yüzden nikâh akdi de sona erer. Allah’a, Peygamber’e, Kur’an’a sövmek, Kur’an-ı Kerim’i hakaret için yere atmak, İslâm’ın kesin emir veya yasaklarından birisini inkâr etmek gibi söz ve davranışlar bu niteliktedir. Bu duruma düşen bir kimse pişmanlık duyarak tevbe eder ve yeniden İslâm’a dönerse Cenab-ı Hakk’ın bu kişiyi bağışlaması umulur. Ancak İslâm’a dönünce yeni bir nikâh akdi yapmaları da gerekir. Aksi halde eşiyle birlikte yaşamaları caiz olmaz. Evliliğin bu şekilde sona ermesi, boşama yoluyla olmadığı için üç talâk sayısında bir eksilme olmaz.

Son yüzyılda, insanı inkâra veya İslâm’ın kesin emir ve yasaklarını küçümsemeye sevkeden yayınlar ve günlük konuşmalarda “elfâz-ı küfür” denilen, inancı yok eden sözleri bilinçsizce kullanmalar artınca, bir önlem olarak kimi mescitlerde Perşembe günleri yatsı namazından sonra nikâh yenileme duası okumak âdet hâline gelmiştir. Dua şöyledir: “Allahümme innî ürîdü en üceddide’l-imâne ve’n-nikâha tecdîden bi kavli lâ ilâhe illallah Muhammedü’r-Rasûlullah” (Anlamı: Ey Allah’ım! Ben, “Allah’tan başka hiçbir ilâh yoktur ve Muhammed O’nun Elçisi’dir” sözlerini tekrarlayarak, imanımı ve eşimle olan nikâhımı yenilemek istiyorum). Böyle bir dua için, koca eşinden evliliği yenileme konusunda vekâlet almış olursa, cemaat birbirinin şahidi sayılarak şüphelerin giderilebileceği umulmuştur. Ancak günümüzde bu gibi dualar, niteliği bilinmeden ve sonuçları düşünülmeden bilinçsizce yapılmaktadır.

Şâfiîler’e göre ise, küfrü gerektiren söz veya fiil cinsel temastan önce olmuşsa nikâhı o anda ortadan kaldırır. Cinsel temas olmuşsa iddetin sonuna kadar beklenir. Bu süre içinde eş yeniden İslâm’a dönerse nikâh devam eder, aksi halde nikâh irtidat tarihinden itibaren ortadan kalkmış olur.