Küçük istavrit, yiyecek bir şey sanıp
Hızla atıldı çapariye
Önce müthiş bir acı duydu dudağında
Gümbür gümbür olsu yüreği
Sonra hızla çekildi yukarıya

Aslında hep merak etmişti
Denizlerin üstünü
Neye benzerdi acep gökyüzü
Bir yanda büyük merak
Bir yanda ölüm korkusu

"Dudağı yarıklar" denir
Şanslıdır onlar, hani
Görüp de gökyüzünü, insanı
Oltadan son anda kurtulanlar.

Ne çare balıkçının parmakları
Hoyratça kavradı onu
Küçük istavrit anladı "yolun sonu"

Koca denizlere sığmazdı yüreği
Oysa şimdi yüzerken
Küçücük yeşil leğende
Cansız uzanıvermiş dostlarına
Değiyordu minik yüzgeci

İnsanlar gelip geçti önünden
Bir kedi yalanarak baktı gözlerinin içine
Yavaşça karardı dünya
Başı da dönüyordu
Son bir kez düşündü derin maviyi
Beyaz mercanı, bir de yeşil yosunu
İşte tam o anda eğilip aldım onu

Yürüdüm deniz kenarına
Bir öpücük kondurdum başına
İki damla göz yaşından ibaret
Sade bir törenle saldım denizin sularına

Bir an öylece kala kaldı
Sonra sevinçle dibe daldı
Gitti, tüm kederimi söküp atarak
Teşekkürü de ihmal etmemişti
Birkaç değerli pulunu avuçlarıma bırakarak

Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme
Sorar gibiydiler, neden yaptın bunu, niye
bir gün dedim bulursam kendimi
Yeşil leğendeki küçük istavrit kadar çaresiz
Son ana kadar hep bir umudum olsun diye

Serdar SIRALAR

bu sair unlu birimi tanimiyorum ama, o kadar icten anlatmiski. o kadar samimi geldiki o his gonlumuze, balik salininca bende sevimdim teşekkürler..