Yok canım Sedaya demiştim ama arada senden son mesajı da alayım dedim

... dedi prensesimiz ama maalesef son mesajı alamdığından habersizdi. Ve başka biri son mesajı tüm süraatiyle kaptı ve zafetinin tadını çıkarttı.

Derken işler birden değişti.Büyük bir hırsla ,son mesaj kaygısına düşen,adeta son mesajı kaybedince bir parçasını kaybetmiş gibi hisseden bir ayın üyesi, son mesajı aldı.'Ama şimdilik' dedi içinden,'bu konunun bir sonu olamayacak'.

Böyle bir çıkışı beklemeyen prenses hayal kırıklığına uğramadan kendini toparladı ve son mesajı ayın üyesinden hırsla aldı. Kendi olanına sahip çıkarken bir yandanda bir gözünün sürekli burda olacağına yemin ediyordu... ' her şeyin bir sonu vardır elbet. Önemli olan sona kimin sahip olacağıdır!'

Yalnız prensesimizin bilmediği bir şey vardı.Ayın üyesinin de bir gözü bu konudaydı.Prensesin yorumunu görünce yorum yazamadan edemedi.Aklından 'çok doğru bir konuya parmak bastın Sibelim' diyordu.

Ayın üyesinin yazdıklarını sırıtarak okurken, gözümüzün nasıl bukalemun gibi biri orada biri de burada olduğunu merak ediyordu prenses. Ayrıca kendi kendine ‘işsizler gibi naapıyorsak böyle Sanemim?' diye sormadanda edemiyordu... 

Ahaaha diye kahkaha atarak  evinde bütün dikkati üzerine çekmeyi başardı Sanem.Kendi kendine 'ah Sibelim bir bilsem ne yaptığımızı' diyordu ama bir yandan kabul edemeyeceği bir şey vardı o da , bu yaptıkları çocukça şeyin hoşuna gittiğiydi.

Sanem'in kahkasını taa İstanbuldan duyan Sibel, yaptıkları şeyin hoş ve eğlenceli olduğu konusunda ona katılıylordu. Ve içten içe şimdilik bu durumun deişmemesini istiyordu. Tabi bunu Sanem'e asla itiraf etmezdi...

Kitap gibi okudum

Hadi bare bozayım
Bak gördün mü ilk okurumuzda oldu Sibelim Bence bi kitap çıkaralım züpper olur

Senam