Ben de ilginç çevirilere bayılıyorum.   Mesela daha önce okuduğum bir beyaz dizide kadın yatağa girip uyumak için elbisesini çıkarır donunu

giyer diye bir cümle vardı .   Elin gavuruna eskilerin kullandığı  donu da  -nam-ı diğer pijama - öğretmişiz ya pes .

Kitaplardaki başrol kızların acayip derecede saf ve iyi olmaları. Tamam, çevremde çok iyi kalpli insan tanıdım ama insan içinden bile hiç normal bir insanın düşünebildiği fitlik, olası bir durum veya kötülük düşünmez mi? Kitaptaki kötü kadın karakter herşeyi yapar, esas kızımız tüm melekliğiyle kötü kızın bunları yapmasının bir sebebi olduğunu düşünüp kıza birşey yapmaz. 

Ben olsam o kızın saçını yolup eline vermiştim! 

Bu nasıl bir Pamuk Prenses tavırlarıdır? Ben her insanın içinde, -dışarıya göstermese de- kötü birşeyler düşündüğüne inanıyorum.  Bir insan hatasız olamaz, insan ırkına aykırı! 

Benimde okuduğum kitaplarda kızlar sürekli vanilya- şeftali, erkeklerde baharat kokuyor nedense... Ki ben şu ana kadar böyle kokan birilerini tanımadım. Ve sürekli kitaplarda bunun geçmesini çok itici buluyorum. 

Erkekler neden hep gri yada renkli gozlu uzun kirpikli " kirpiklerinin golgesi dustu gozlerini kapattiginda "
Kizlarsa hep mi guzel olur uzun uzun dalgalı  sacli manken gibi
vanilya kokulu yada odunsu baharat kokuları
sanki hep tekrar var gibi ama yinede okuyoruz ☺☺☺☺

Vanilya nasıl kokuyorlar çok merak ediyorum hepsi mi vanilya kokar ya bir kere de ter kokun ne bilim limon kokun
Birde tek laflatav olanlar varya  bizim kızlarda allahım kafayı yiyorum onlara az bi burnunu sürttür ya

Okuduğum her kitap da mutlaka erkek duşa girer 
beline bağlanmış havlu ile çıkar 
kız ise odaya dalar ya da yatakta erkeği izler 
erkeğin su damlalar vardır göğsünde 

Gözlerini devirmek ya da kıkırdamak,midede kelebek ucusmasi artık her kitapta mutlaka görüyorum bunları :'(

Karakterlerin mükemmel, kusursuz olması bana çok itici ve yapmacık geliyor.