| 
								|  |  |  | 
 
 Kerkük benim, demek ayrı gördülerŞu döşüme paslı hançer vurdular
 Sanki benim öz evime girdiler
 Oğlum gibi ağlayan vatan Kerkük
 Soysuz ite yurt mu oldun sen Kerkük?
 
 Bu nasıl özgürlük, sana hiç düşmez
 Garipleri kimse görmez, görüşmez
 Zalim değişir de, mazlum değişmez
 Ellerimde can çekişen can Kerkük
 O itlere yurt mu oldun sen Kerkük?
 
 
 Beni sorma, halkın kesiriyim ben
 Mükemmel(!) bir çağın kusuruyum ben
 Bir eski destanın esiriyim ben
 Bir kendine, bir de bana yan Kerkük
 Soysuzlara yurt mu oldun sen Kerkük?
 
 Günahım çok ama gel gör gizlerim
 Gelemem de içten içe sızlarım
 Bıktırmıştır tutulmayan sözlerim
 Ama bu son, ama bu son, son, Kerkük
 Peşmerge’ye yurt mu oldun sen Kerkük?
 
 
 Bayrağındır, mavi görsem, ölürüm
 Tabutundur, çivi görsem, ölürüm
 Mezarındır, evi görsem, ölürüm
 Uykularım ve gözlerim kan, Kerkük
 Düşmanıma yurt mu oldun sen Kerkük?
 
 Bilmez miyim, beni nerde kim bekler
 Ak nineler, gün görmemiş bebekler
 Kurda karşı bir olurmuş köpekler
 İşte benim çıldırdığım an Kerkük
 Çakallara yurt mu oldun sen Kerkük?
 
 
 Irak’tasın, başın yine dar da mı?
 Bebeklerin, çoluk-çocuk zorda mı?
 Ve peşmerge, ve Barzani orda mı?
 Namus sözü, geleceğim ben Kerkük
 O itlere yurt mu oldun sen Kerkük?
 Ali KINIK
 |