Bir adamdan rivayet edilmektedir, demiştir ki:

    - “Biz, bazı tacirlerle birlikte gemide bulunuyorduk. Gemi ile denize açıldığımız zaman, şiddetli bir fırtınaya tutulduk. Esen rüzgarın etkisiyle kabaran dalgalardan gemi yalpa vurmaya başladı. Geminin güvertesinde deriden elbise giymiş bir adam duruyordu. Devamlı olarak vuran dalgalardan gemi su almaya başlamıştı. Sonunda geminin içi su ile dolup ağırlaştı.

    Biz korku içinde kıvranıp, can ve mallarımızdan ümidimizi kesmiştik. Adam gemiden dışarı çıkıp, su üzerinde namaz kıldı. Biz kendisine:

    “Ey Allah’ın velisi! Bize yetiş” dedik. Adam bize hiç iltifat etmedi. Bunun üzerine kendisine yalvarmaya başlayıp:

    - “Kendisine ibadet etmen icin sana güç ve kuvvet veren Allah hakkı için, bize yetiş, bizi kurtar!” dedik. Bu sefer bize döndü ve uğradığımız felaketi görmezlikten gelerek:

    - “Size ne oldu?” dedi. Biz:

    - “Esen rüzgar sonucu gemiye vuran dalgaları, bu dalgaların etkisiyle geminin sallanmasını görmüyormusun?” dedik. Bize:

    - “Allah’a yaklaşınız” dedi. Biz:

    - “Allah’a ne ile yaklaşalım?” dedik.

    - “Dünyayı terk etmekle” diye cevap verdi. Biz kendisine:

    - “Dünyayı terk ettik” dedik. Bize:

    - “Öyle ise, “Bismillah“ diyerek gemiden çıkın“ dedi.

    Biz teker teker gemiden çıkıp, suyun üzerinde yürümeye başladık. Ta ki suyun üzerinde durmak suretiyle onun etrafında toplandık. İki yüz kişiden fazla idik. Gemi, içinde bulunan bütün mal ile denize battı. O bize şöyle dedi:

    - “Siz, dünya felaketi bakımından kurtuldunuz. Artık çıkınız dışarı“ dedi.

    - “Allah aşkına soruyoruz. Sen Kimsin?” dedik.

    - “Ben Uveyse el-Karani-yim” dedi. Biz:

    - “Gemide Medine fakirlerine ait mal vardı. Malı onlara Mısırlı bir adam göndermişti” dedik.

    - “Eğer Allah sizin mallarınızı geri verirse, Medine fakirleriyle paylaşırmısınız?” diye sordu. Biz:

    - ”Evet, onlarla aramızda paylaşırız” dedik.

    Bunun üzerine iki rekat namaz kıldı. Sonra gizli olarak dua etti. Gemi, içindeki mal ile denizin üstüne çıktı. Biz tekrar gemiye bindik. O sırada Üveysi kabettik. Medine’ye doğru yol aldık. Medine’ye vardığımızda bütün malı Medine fakirleriyle aramızda paylaştık. Medine’de hiçbir fakir kalmadı.