Güneş doğmuyor artık benim için,
Yıldızlar sönmüş,
Çiçekler solmuş,
Rüzgar bile esip serinletmiyor beni,
Yandıkça yanıyor içim,
Gittiğin o günden beri.
Belkide o küçük göl kurudu,
Tenime her dokunduğunda,
Dalgaları kalbimin kıyısına vuran o küçük göl.
Bilmem senimi yoksa gidişinimi düşünüyorum,
Seni mi yoksa gülüşünümü özlüyorum,
Yoksa sadece giderken bıraktığın öpücüğün sıcaklığınımı hissediyorum,
Yediremiyorum kendime ilk kez imkansızı yaşadığım için.
Bir yokuşa tırmanıyorum,
Sonunda kendimin olduğu bir yokuş ,
Kendimi tanıyamıyorum her nedense artık yaşadığımın bile farkında değilim.
__________________