Keloid, bedenin doğal iyileşme sürecindeki bir bozukluk nedeniyle, aşırı miktarda nedbe dokusu oluşmasıdır. Zararsızdır, ama rahatsızlık yarattığı durumlarda tedavi edilmesi de olanaklıdır. Keloidler, yanık ya da cerrahi girişim sonucu deride oluşan bağ dokusu kütleleridir. Ancak, ağır bir akne ya da ufak bir kulak deldirmesiyle de oluşabilirler.

Nedenleri
Keloidler gerçekte, yarada iz oluşumuyla sonuçlanan, doğal iyileşme süreçlerinin abartılı biçimleridir. Sözgelimi, derideki bir çiziğin onarılmasında bir dizi olay yer alır. Önce yarada kan pıhtısı oluşur, ardından bölünen hücreler ile damarlar boşluğu doldurmaya başlarlar. İyileşme, nedbe dokusunu oluşturan bağ dokusunun yerleşmesiyle tamamlanır. Keloid, bu bağ dokusunun, aşırı miktarda yapılması sonucu kabarık, şişkin bir iz ortaya çıkarmasıdır. Bazı insanlarda kalıtsal olarak keloide eğilim vardır. Keloidin, oluşması gereken bağ dokusu miktarını ayarlayan yerel hormon ya da enzim mekanizmasındaki bozukluk sonucu ortaya çıktığı düşünülmektedir.

Tedavi
Başlangıçta keloid, yara üstünde yumuşak, pembe bir kabarık biçimindedir. Zamanla beyazlaşıp sertleşir ve genellikle pençe biçiminde çevreye yayılan çıkıntılar yapar. Kulakta ise sarkan bir doku kütlesi halinde olabilir.

Tedavi
Keloidler selim olduklarından, kanayıp yayılmadıklarından ve genellikle ağrısız olduklarından tedavi gerektirmezler. Doktorlar da kendi hallerine bırakılmalarından yanadır. Ancak derideki şişliklerin, ciddi hastalıkların belirtileri de olabileceklerinden, mutlaka doktora gösterilmesi gerektiği unutulmamalıdır.

Bazı keloidler, birkaç yıl geçince kendiliklerniden yumuşayıp düzleşirler. Ancak estetiği bozduğu ve huzursuzluk yarattığı durumlarda tedavi edilebilirler. Birçok keloid, steroit uygulamasıyla kolayca tedavi edilir. Ufak keloidler özel bir aletle dondurulur. Bu yöntemler de başarısız kalırsa ya da keloid çok büyükse, cerrahi girişim gerekebilir. Cerrahinin bir sakıncası, yeni yarada da keloid oluşması olasılığıdır. Bu nedenle, ameliyattan sonra radyoterapi gerekebilir.