arkadaşım bana kedi emanet edenlerden nefret ediyorum! niye mi? o kediyi alıyorum ve sonra evire çevire her odada her köşede sevişiyoruz. akabinde? zevkini yaşadıktan sonra bırakanın kapısını yumruklayıp koysam, bırakırım. ama o kedi orada kalmak ister mi? istemez.

o arkadaş beni beller. sevgilisi mi geldi? bana sallar. kuduzuydu karmasaydı o günleri mı geldi? benden rica eder. 'bütün gün kapalı konutta fena bunalıyor : (' diye bana paslamaya çabalasa? çabalayabilir. daha sonrasında o çabaları ve kedi paslama sıklıkları artar. evime yani bana ortalar, o paslar şutlar günler gelir, kimin aklına gelirdi, sayı olmuş. arkadaşın mirni mornosu senin olmuş. dejavu gibi daha öncekiler gibi, yalnızca 10-15 dakikalık zevk için seviştiğim bir miyavla başbaşa kalmışım. sadrazamın sol taşşağı gibi bana yukardan bakıp küçümseyen bir hayvanla (ki çok sevimli oluyor <-Yasak Kelime-> yaratıkları) aynı mekanı paylaşmak zorunda kalıyorum. mizahen yazmıyorum birşeylerde kovalamıyorum, sempatik görüneyim diye trışka bir hal almayayım diye de abartmıyorum. bilen bilir. bu durumu yaşıyorum. yapmayın ya göt kadar odam var olmayan parayla rixosa gitmeyi planlamak gibi birşey bu.

Tutarlı mıyım? olabilir ama olmaya da bilir. bunu karar verecek mersi misiniz? hayır. ama siz kıymetli arkadaşlardan bekletim yüksek. Merak ediyorum siz aynı durumda kalsaydınız nasıl yaklaşırdınız bu duruma.

biri bana su kaplumbağasını tatile gideceğim bir iki hafta sende kalsın diye bıraktı altı sene oldu hala alacak hayır kurumuyum sanırım