Karizma - Gülmeyi Unuttum

Karizma :
yalnız bırakın beni benim derdim bana yeter yeter
tek bi kurtuluş kaldı oda ölüm
cileyle geçiyor her bi günüm
hiç mi gülmeyecek bu yüzüm
kalmadı dayanacak gücüm
karanlıktı günlerim yüzüm hiç gülmedi
yanlızlığa sarıldım acılarım dinmedi
isyan ettim her gece ben ölümü bekledim
gelmedi ölüm anlatamadım derdimi
yalnızım ana bana kim elini verdi
bezdi şu gönlüm bu yalan dönen dünyadan
kurtulamadım cewremdeki yalanlardan
yalancı insanlardan herşey yalan dolan
yaramı sarmasın derdim cok büyük ana
bu yalan dünyada sensin hayat veren bana
hayat darbeyi vurmuş bir kere bana
acılarıma son veremedim baksana
bilmiyorum son gelirmi bu acılarıma
mutluluğa ulaşırmıyım bu yolun sonunda
herşeyi unutum bakar mıyım ben etrafıma

Uğur-E
yorgun düştü ellerim sanki kalemim kırıldı
karanlıklardayım bu ben yaşamaktan sıkıldı
karanlık bir yerdeyim yolun sonu yoktu
yalnızım artık bahçemdeki güllerim soldu
yokum artık benliğim yalanlarla boğuldu

yorgun düştü ellerim sanki kalemim kırıldı
karanlıklardayım bu ben yaşamaktan sıkıldı
karanlık bir yerdeyim yolunmun sonu yoktu
yalnızım artık bahçemdeki güllerim soldu
yokum artık benliğim yalanlarla boğuldu

darda bu gönlüm ağladı her gece
yıkılan umutlarıma sarıldım ben seszizce
biliyorum gecen günlerim gelmez geriye
hep sustu anam nefret doldu bedenime
düşündüm kendi kendime sewdiklerim nerede
dipsiz kuyuları aştım sanmıştım yanılmışım
gülmeyi unuttum 18 senede bakışım
rüyalara kanmıştım yalanlarla şavaştım
tek tesellim kalemim bunu ben anladım
unuttum geçmişi artık bağrıma taş basmıştım
parlayan yıldızım vardı onu takip ettim
yolun sonunda ne vardı herzaman merak ettim
ulaşamadım sonuna bak sana fertat ettim
kendimi kaybettim gecen günlerim ölü gibiydi
günlerim eskisi gibi değil ben silinmişim
baksana gözlerime kin ve nefret doludur
unutmuşum gülmeyi biliyorum hayat zordu
sensilik içinde kaldıben artık yalnızım
RAP benim hayatım bunu sonradan öğrendim
defterim ve kalemim sizlersiz ben neyleyim

yorgun düştü ellerim sanki kalemim kırıldı
karanlıklardayım bu ben yaşamaktan sıkıldı
karanlık bir yerdeyim yolun sonu yoktu
yalnızım artık bahçemdeki güllerim soldu
yokum artık benliğim yalanlarla boğuldu

yorgun düştü ellerim sanki kalemim kırıldı
karanlıklardayım bu ben yaşamaktan sıkıldı
karanlık bir yerdeyim yolun sonu yoktu
yalnızım artık bahçemdeki güllerim soldu
yokum artık benliğim yalanlarla boğuldu