Biz böyle öğrendik, böyle bildik, lakin bazen sözümüzü tutamadık, kalp kırdık. Sözümüzü tutalım diye çok söz yuttuk, açmadık ağzımızı mülayim sanıldık, olmak istedik ama olamadık. Açtık açtığımızı yumduk gözümüzü, kendimizi yanlış tanıttık, benzemek istemediklerimizle aynı safta yer aldık. Pişman olduk, ama çok geçti. Tövbe ettik, fayda etmedi. Susalım dedik, duramadık, çünkü rahat bırakılmadık. Devir o devir değil, sussan gönül razı değil, söylesen faydası yok. Buna rağmen söyledik dinletemedik, yeri geldi kendi kendimizi dinlemedik. Çekici geldi gözümüze, çünkü dönemedik bir türlü özümüze, anladık sandık yanıldık. Oysa biz olduğumuz gibi iyiydik.
Sürdü gitti bu düzen, düzen dediysek elbet yok nizam. Düzen düzensizin, doğru bildik ne varsa yalan aslında, ama kamaşmış gözümüz, belki de çoktan değişmiş özümüz.
Değer miydi kalp kırmaya, kırılmaya? Ortaya çıkanı kıymetli kılan o kalplerin bir olmasıydı oysa. Bilemedik, kem söz ettik, bazense bilerek günah işledik. Öğrendiğimize ihanet ettik, layık olamadık. Çünkü daha kendi kendimizi tanıyamadık....

saqol paylaşım için

T$kLer PyLa$ım iÇin.

bilgiler için teşekkürler..

Bilgiler Icin Sağol.....ALLAH Razi Olsun....

sizde sğlun arkadaşlar....