Kadınlığın Kutsal Görevi Annelik

«Cennet anaların ayağı altındadır» Hz. Muhammed

ANALIK, çok kişinin sandığı gibi, annenin yalnız çocuğu dünyaya getirmesinden, onu büyütmesinden ibaret değildir; bu kutsal görev çocuğun ruhi, mânevi dünyası ile de çok yakın dan ilgilidir. Çünkü analığı anneyle çocuk arasındaki bütün münasebetleri belirten bir kavram olarak düşünebiliriz. Bu münasebet daha çocuk ana karnında yer aldığı anda başlar, gebelik boyunca, doğum sırasında, süt emzirmede, çocuğun vücut bakımı ile ilgili anne faaliyetlerinde devam eder; insan hayatı üzerinde bütün ömür süresince kendini gösteren etkiler yaratır.

Ünlii Alman filozofu Husserl’e göre, «İnsanın doğuşu düşünülmesi zor bir problem meydana getirmektedir. Bu zorluk yalnız anne için kendini göstermez; doğrudan doğruya bu işle en az ilgili olan kimse için de ortaya çıkar. Gerçekten, burada canlı bir varlığın organizma halinden bilinç haline geçmesi, bir bilincin başlaması söz konusudur.
 Anne olmak üzere olan kadın bu problemi ilkel bir şekilde yaşar.»

Yakında bir çocuk dünyaya getirecek olan kadın, vücudunun artık tamamiyle kendisinin olmadığını, elinden çıktığını duyar. Faaliyet için sade bir araç olmaktan uzaklaştığını düşünür. Başka bir varlıkla beraber vücudunu paylaştığını, yakın bir gelecekte yeni bir varlığı dünyaya getireceğini bilir.

Kadının İç Dünyası

Kadın da bütün öteki insanlar gibi, vücudu ile çeşitli işler yapar. Gebelik ise kadın için vücudu ile yaptığı işlerden hiçbirine benzemez. Gebelik ona göre, daha çok, varlığında cereyan eden esrarlı bir olaydır.

Varlığı bu olayın cereyanına elverişli bir yerdir.

Böylece, gebelik başladığı andan beri kadın doğacak olan çocuğu vücudunun bir devamı gibi sayar. Kadın gebeliği süresince bu evrensel, büyük esrarın etkisi altında kalır. Bu esrar yalnız evrensel hayat problemidir.

Gebelikle birlikte çeşitli tasalar, üzüntüler, birbirleriyle çelişen duygular kadının iç dünyasını sararlar, doldururlar.

Kadın sürekli olarak gebeliğiyle ilgili ve birbirine uymıyan çift duygular duyar. Gebeliği hem bir üzüntü, tasa, hem de sevinç kaynağı olur. Kadın bir yandan kendi hayatını yaşamak ister, öte yandan da türünün bütün varlığım kapladığını görür. Sürekli olarak bu iki yaşayış şekli arasında bocalar, çevresiyle ilgili çeşitli endişeler duıyar. Çocukluğuna ait psikolojik ihtilâfları yeniden yaşamaya başlar.

Doğumdan Önceki Duygular

Gerçekten, gebe kalan kadınla çevresindekiler arasında eskisinden farklı bağlantılar kurulur. Daha doğrusu, gebe kadının yakınlarına karşı düşüncelerinde, duygularında bazı değişiklikler olur. Annesiyle, ko-casiyle yeni yaşayışına göre bağlantılar kurar. Onları eskisi gibi görmez, tanımaz, değerlendirmez. Annesi karşısında iki davranış şekli arasında bocalar. Bir yandan gelecekteki annelik rolünü kendi annesine bırakmak, kendisini daha çok doğacak olan çocuğun ablası gibi görmek isteğini duyar. Öte yandan, çocuğunu annesine bırakmaktan çekinir. Gebe kadının çocuğunu annesine bırakmak zorunluğunda kalmak korkusu doğumun normal olmasını önliyebilir.

Kadının gebelik karşısındaki durumu ile kocasına karşı duyduğu duygular arasında bağlantılar vardır, Daha doğrusu, kadının kocasını sevmesi, sevmemesi gebeliği hakkındaki düşünceleri üzerinde etkiler yapar. Kocasına bağlı olan kadın çocuğuna da bağlanır. Onun elden geldiği kadar en iyi şartlar içinde gelişmesini sağlamaya elverişli tedbirler alır. Tersine olarak, kocasını sevmiyen kadın yakında dünyaya gelecek olan çocuğa bağlanmakta zorluk çeker. Onu sevmediği kocasının varlığı ile değerlendirir.

Doğumdan Sonra

Annenin çocuğu hakkındaki düşünceleri, duygulan, özellikle, doğuştan sonra, daha büyük bir önem kazanır. Bu arada, kadın dünyaya çocuk getirir getirmez garip, acayip bir duygu ile karşılaşır. Doğumdan önce çocuğunu tümü ile kendisine ait bir varlık olarak tanır. Doğumdan sonra ise artık onu varlığının bir parçası gibi göremez.

Bundun başka, kadın gebeliği süresine« yakında dünyaya gelecek oian çocuğunu idealleştirir. Onu üstün bir varlık halinde düşünür. Doğumdan sonra ise hayal kırıklığına uğrar. Tasarladığı mükemmel varlık yerine şekilsiz, dermansız bir varlıkla karşılaşmıştır.

Ondan sonra, ananın çocuğa karşı olan ilgisi, gerçeklerin zorlamasiy-le, hayatla daha yakından ilgili bir durum kazanmaya başlar. Ana, çocuğunu emzirir, ona bakar, hastalanınca üzerine titrer. Böylece, sevgisi daha gerçek bir şekil almış, ana şefkati bütün özellikleriyle ortaya çıkmıştır.

Hayat Boyunca Ana Sevgisi

Çocuğun daha sonraki hayatında da ana sevgisinin büyük bir yeri vardır. Çocuk sevgiye, şefkate ihtiyaç duyunca daima anasına koşar; aradığı sevgiyi, ilgiyi kimseden bulama-sa bile, annesinden bulacağına emindir, çünkü «ana gibi yâr olmaz».

Çocuğun olağan bir şekilde gelişebilmesi için her şeyden önce, ilk yıllarından beri birbirlerini seven annesinin, babasının yanında bulunması zorunluğu vardır. Bu imkânı bulamıyan, çok erkenden annesinden, babasından ayrılan çocuk, ruh yapısı bakımından olduğu kadar vücut yapısı, ahlâk bakımından da, gerektiği gibi gelişemez, toplum hayatının isteklerine uyamaz. Daha sonraki hayatında., mesleğinde başarılı olamaz.

Anadan Ayıı Düşenler

Annelerinden, babalarından ayrılan çocuklar üzerinde yapılan incelemeler bunu açık bir şekilde göstermiştir. Eu incelemelerden bazılarına göre, annesinden uzak yaşıyuıı, ya da annesinden erken ayrılan bir çocuk zauıumndu ve koluy koluy konuşamaz. 2 ile 4 yaşları arasında bulunan, annelerinden ayrı kalmış 21 çocuk üzerinde yapılan araştırmalarda görülmüştür ki bu çocuklardan yalnız bir tanesi doğru dürüst cümle yapabilmiş, bir tanesi ancak 12 kadar kelime öğrenebilmiştir, 3 çocuğun bildiği kelime sayısı 3-5’ten ibarettir, 3 tanesi yalnız 2 kelime söyliyebilmiş, 6 tanesi ise bir tek kelime bile öğrenememiştir.

Annelerinden uzak kalan çocukların vücut yapılarında da bazı önemli aksaklıklar görülmektedir. Bu gibi çocuklar hastalıklara daha elverişli olurlar. Annenin yokluğundan en çok zarar gören çocuklar henüz 3 yaşını aşamamış, 6 ile 15 aylık olan çocuklardır.

Bazı doktorlar boşanma ile erken bunama arasında bir ilişiklik bulunduğunu söylerler. Bu arada, erken bunamaya tutulan hastalar üzerinde yapılan incelemeler bunların %38’inin anneleri, babaları boşanmış kimseler olduğunu göstermiştir.