Mastürbasyonun, bütün çocukların birliklerinin ve anatomik bireyselliklerinin bilincine vardıkları sırada keşfettikleri bir alıştırma olduğunu herkes bilir. Çocuk, iki ya da üç yaşlarında (çoğunlukla onun artık temiz olma zamanı geldiği yargısına varan ailesinin de yardımıyla,) o zamana kadar kendisi için pek önemli olmayan, hatta mutluluğu için zorunlu âletler olan ağzı ya da ellerinden çok daha az önem verdiği bir vücut parçasının mevcut olduğunu, bunun, çevresindeki insanların gözlerinde birdenbire özel bir değer kazandığını farkeder.

Uygun bir biçimde eğitilmiş olan çocuk, işeme ve dışkı çıkarma işlemlerini kontrol edebilmeye başlar; yavaş yavaş, bu bölgede bulunan kaslarına hâkim olabileceğini kavrar. O zaman, onun için birtakım özel duyumlar ortaya çıkar; ayrıca, çok doğal bir gelişimle, kendisi için yeni olan bu organı kurcalayarak birtakım hoş duyumlar elde edebileceğini de kavrar. Çocuk için bu jestin hiçbir suç tarafı yoktur; ama aile çevresi, ona, bununla ilgili olarak bir kötü niyet, bir uydurma utançla birlikte sun'i duygular da aşılayacaktır.

Yedi sekiz yaşlarında, cinsel ilgi, yerini daha toplumsal uğraşlara bırakarak hafifleyecekler, ama ilk delikanlılık dönemiyle birlikte bu kez daha yoğun olmak üzere yeniden ortaya çıkacaktır. Bu iki onanizm süresi içinde, küçük kız, çoğunca bir rastlantı sonucu olarak, belli bir yerinin kendisini çok özel heyecanlara sürüklediğini keşfetmiştir.
Kısacası, kadında şehvet duygusunun keşfi, çoğunca, klitoris hazlarının farkına varılmasıyla oluşmaktadır. Küçük kız, ileride, kadın olunca, daha İçe yönelmiş bir haz tanıyacak, ama buna kendi bedeni üstünde yaptığı sabırlı bir çıraklık döneminden sonra ulaşacaktır. Vaglna kenarları düzeyindeki şehvet duyguları birden bire ve kendiliğinden ortaya çıkmamaktadır.

Klitoris ilk temasta titrer, ama kadın bedeninin içinin, bu konuda kendi varlığını kavrayabilmesi için penisin defalarca tekrarlanmış uyarılarına ihtiyacı vardır. Klitorise göre sinir ağlarınca çok daha az ve çok daha yüzeysel bir biçimde donanmış olan vajina ilk temasa çok daha az canlı bir karşılık verebilmektedir; bireyin cinsel pratiği çoğaldıkça, o da yavaş yavaş duyarlık kazanmaktadır.

Daha önce sözünü ettiğimiz uygarlık olayıyla ilgili olarak, erkekler, eşlerinin pasif ve kendi emirlerine amade araçlardan başka şeyler olduklarını fark ettikleri zaman, işte o zaman, kadın organizmasının yapısı sorunu da ortaya çıkmıştır. Erkekteki inzal durumundan daha büyük bir gizlilikte bulunan bu olayın somut belirtilerle ortaya çıktığı düşünülürse, onun her zaman esrarlı bir görünümü olmuştur. Erkek için henüz sorumlusu olduğunu bildiği bir şehvet durumunun tanığı olmak mümkün değildir. Ama bir kadının yalnız başına ve kendi yararına benzeri bir durumu yaşayabileceği düşüncesi, erkek cinsinin temsilcilerinin çoğunda büyük psikolojik direnmeler uyandırmaktadır.