Uzun bir yolculuğa çıkmalı
eller cepte
kendi başına
şehirden uzakta.
Dağ, bayır, çayır
neresi olursa dolaşmalı.
Çimenlere uzanmalı sonra
derman kalmadığında dizlerde.
Göğü seyretmeli ardından,
nefes nefese,
bacaklar çapraz,
eller ensede.
Kokusunu duymalı toprağın
buram buram,
ve başın ağrımalı
temiz havadan.
Eğer bırakabilirsen kendini,
zor olsa da bir şehirli için,
uyumalı;
ne zaman uyanacağını umursamadan.
Uyandığındaysa,
usulca, sakince ve panik olmadan,
dönebilmeli şehre, yıldızları sayarak.
Girmek hayatına yeniden,
devam etmek bıraktığın yerden
şükrederek kaçabildiğine,
istediğin zaman.