Hayatımıza giren erkeklerin sayısı fazlalaştıkça, biz de olaya alışır olduk. Biz kadınlar için durum böyle ama erkekler için farklı mı? Elbette hayır!

Günümüz şartlarında, ilişkilerin ne kadar bozulduğunu göz önünde bulundurursak; özellikle büyük şehirlerde yaşayan, çalışan, bekar, kendi hayatının iplerini elinde tutan ve cinsel olarak aktif bir kadınsanız, ilişki sayınız da fazla oluyor.

Romantizmin neredeyse öldüğü şehir ilişkilerinde, tanışmanın olduğu gece sevişmek olağan hale geldi. Birisiyle 15 gün çıkıp, henüz sevişmediyseniz, adamdan şüphelenmeye başlıyorsunuz. Geldiğimiz nokta budur!

Bütün bu değişim, yani annelerimizin aşk hayatından bugüne geçen vakitteki değişim, 30 yaşını aşmış 40’a yürüyen yaşıtlarımı, en az benim kadar sendeletiyordur. Çocukluk ve genç kızlık günlerime dönüp baktığımda, ilişkilerin ne kadar zor oluştuğunu düşünüyorum. Baba korkusu, namus lekesi, aile kavramı gibi, bizi frenleyen pek çok unsur vardı.

Gençlik bizim olduğumuzdan daha rahat büyüyor. En azından erkek arkadaşı olması, dayak yemesi veya ceza görmesi için sebep değil. Burada herkesi baz almıyorum elbette ancak gençliğin tüm dünya üzerinde eskiye nazaran daha rahat yetiştiği bir gerçek!

Eşinden boşandığı için mahalleye taşınması istenmeyen kadınlardan bugüne, köprünün altından çok sular aktı. Artık çağdaş yaşama daha yakın duruyoruz. Boşanmış kadınların, başkalarının kocalarını baştan çıkartacağı endişesi taşıyan mahalle halkı içinde, sizce o kadınları istemeyen yine kadınlar mıydı yoksa erkekler mi? Bence erkeklerin canına minnet!

Neyse ben konuyu dağıtmadan toparlayayım. Bir tek evlilik yaptığı ve mutsuz olduğu için ayrılma cesaretini gösteren kadını kötü kadın ilan eden toplumdan, sayısı artık takip edilemeyecek ilişkiler yaşayan topluma hızlı geçiş yaptık. Ancak burada elde ettiği özgürlüğü dibine kadar kullananların düşünmesi gereken bir soru olduğuna inanıyorum: Kaç erkek çok erkektir?

Candan Ünal