Kazlar
Bir yaz günü, yetiştirdiği hayvanların arasına birkaç tane de kaz ilave
etmeyi düşünerek karşı yakadaki kaz çiftliğine gitmek üzere yola çıkan
Yüksel bey saatlerini çok iyi bildiği ve hiçbir zaman kaçırmadığı
feribotu kaçırır. O sıcakta bir sonraki feribotu beklemeyi gözü yemeyince de
kaz alma planını bir sonraki güne erteleyerek geri dönmeye karar verir.
Dönüş yolunda otomobiliyle ilerlerken ne tesadüf ki (!) bir kaz
sürüsüyle karşılaşır. Kazları takip ettiği takdirde kendisini mutlaka ait
oldukları yere götüreceklerini düşünerek peşlerinden gitmeye başlar. Sürü
önde, Yüksel bey arkada tozlu topraklı köy yollarında ilerlemeye
başlarlar. Derken bir yol ayrımında sürü ikiye ayrılır, bir grup kaz sağa
giderken diğer grup düz devam eder. Yüksel bey bir an tereddüt ettikten
sonra sağa sapan kazları izlemeye karar verir. Kazlar yalpalaya yalpalaya
bir süre daha gidip sonunda ağaçların arasına gömülmüş küçücük bir evin
önündeki tahta çitlerin arasından geçerek içeri girerler. O sırada evin
kapısı açılır ve yaşlı bir kadın dışarıya çıkarak kazları karşılar.
Yüksel bey, bir süre kadını izledikten sonra otomobilden iner, onun
yanına gider ve şayet kabul ederse kazlarını satın almak istediğini söyler.
Yaşlı kadın sesi soluğu çıkmadan Yüksel beye bakar, bakar ve ardından
gözlerinden akan yaşlara hakim olamayarak ;



"Ben taa ne zamandır bu kazları satmaya niyetliyim. Tek derdim, onları
satıp içeride aylardır hasta yatan kocama ilaç almak, ama ne bir yere
gidecek halim ne de onları satacak birini bulacak gücüm var. Dün gece
sabahlara kadar ağlayarak yakardım. Dualarımın duyulacağını biliyordum.
Seni Tanrı yolladı bana oğlum." der.

Yüksel bey, kazlara yaşlı kadının hayal bile edemeyeceği bir fiyat
ödediği gibi ertesi gün oraya bir doktor götürüp kocasını muayene ettirir,
ilaçlarını alır ve üzerine üflenen hayır dualarıyla oradan ayrılır.

Yaşamda tesadüf diye bir şey yoktur. Bizler, sahip olduğumuz
enerjilerle her türlü olayı, kişiyi ve durumu kendimize çeker ve o enerjilerin
niteliğine göre olumlu ya da olumsuz şeyler yaşarız. Hayatın sadece beş
duyumuzla algılayabildiğimiz şeylerle sınırlı olmadığını anladığımızda
ve egomuz tarafından bastırılan iç sesimizi duyabilir hale geldiğimizde
unuttuğumuz içtenliği ve dürüstlüğü bize yaşatacak olan başka bir
dünyaya da adım atmış oluruz deyin ister mucize, evrenin doğal düzeni bunu
sağlar.

teşekkürler..