Almanya tehdidi karşısında yakınlaşan İngiltere ve Fransa'nın 8 Nisan 1904'te imzaladıkları antlaşma.

Sözkonusu antlaşma, iki ülke arasında 1898 yılındaki Faşoda Buhranı'nın barışçıl bir şekilde çözümlenmesinden doğan yakınlaşmanın da etkisiyle, Berlin Konferansı (1884) sonrasında İngiltere ve Fransa'nın aleyhine daha talepkâr hale gelen Alman dış politikasının doğal sonucu olarak ortaya çıktı.

Anılan antlaşma ile taraflar birbirlerinin Mısır ve Fas'taki hakimiyet hukukunu tanıdılar ve Süveyş Kanalı'nın hakimiyeti konusundaki 29 Ekim 1888 tarihli İstanbul Konvansiyonu'nun yürürlüğe girmesi konusunda mutabık kaldılar. Ayrıca, üç ek protokol ile Tayland, Madagaskar, Senegal, Gambiya, Gine, Newfoundland (Kanada), Hebrid Adaları üzerindeki ihtilaflar da çözüme kavuşturuldu.

O dönemde yürülükte olan Fransa-Rusya İttifak Antlaşması (1892), İngiltere-Fransa Dostluk Antlaşması (1904) ve sonradan imzlanan İngiltere-Fransa Dostluk Antlaşması (1907) Almanya'ya karşı Birinci Dünya Savaşı öncesindeki üçlü ittifakın zincirlerini oluşturdu.

İngiltere-Fransa Dostluk Antlaşması, ayrıca, İngiltere'nin yüzyıllardır başarıyla sürdürdüğü ve mükemmel yalnızlık (yalıtılmışlık) olarak tanımlanan kıta Avrupası'nın siyasi ihtilaflarına müdahil olmama ilkesini sona erdiren önemli bir kilometre taşı oldu.