İSTEKLERİME ULAŞAMADIĞIM ZAMANLAR KENDİ KENDİME HEP ŞU MUHASEBEYİ YAPMIŞIMDIR: TÜM BU ORMANLAR, DAĞLAR, DERELER, ALABİLDİĞİNE GENİŞ OVALAR BENİM OLSA VE BEN DE GÖZLERİNİ KAYBETMİŞ BİR HASTA OLSAM. GÖZLERİME YENİDEN KAVUŞABİLMEK İÇİN HEPSİNİ HİÇ DÜŞÜNMEDEN VERİRDİM. PEKİ BİZE, ONUNLA GÖRDÜĞÜMÜZ HERŞEYDEN (NEREDEYSE) DAHA KIYMETLİ GÖZ GİBİ BİR ORGANI VE DAHA NİCELERİNİ BAĞIŞLAYACAK KADAR CÖMERT OLAN, NEDEN BASİT VE KÜÇÜK İSTEKLERİMİZİ BAZEN VERMİYORDU. BUNUN MUTLAKA BİR SIRRI OLMALIYDI DA O NEYDİ?

NASIL İSTİYORSUNUZ? “Ya olmazsa, ya başaramazsam, yıllardır istiyorum, çalışıyorum hâlâ olmadı” diyor muyuz? Böyle demenin, “Ya Allah yarat(a)mazsa, ya istediğimi ver(e)mezse, bu güne kadar istediklerimi ver(e)medi” demek anlamına geldiğinin farkında mıyız? Dahası, bu tür şüphelerle, “yapan benim, kendi gücümle kazandım” diyen Karun’a benzediğimiz ve Rabb’in rahmetini itham ettiğimiz bile söylenebilir.