Bir müminin son nefesini nasıl verdiği,

dünyadaki yaşantısından belli olur

İmanında inancında yaşamış ve o hal üzere

ölmüşse, Allah`ın yardımıyla çenesini imanlı

olarak kapatır

Fakat iman nimetinden mahrum

bir ömür geçirmiş veya imanı hayatına

aksetmemişse, Azrail`in karşısına da o şekilde

çıkar

Bu hususu Peygamberimiz `Nasıl bir hayat

geçirmişseniz o hal üzere ölürsünüz

Nasıl ölürseniz o hal üzere dirilirsiniz`

sözleriyle dile getirir

İnsanın ebedî hayatına tesir eden iman nasıl

olmalıdır ki, onu son deminde de kurtarsın?

Her varlık üzerinde İlâhî kudretin izini,

özünü, yüzünü görebilecek bir imana sahip

olan insana şüpheler, ordular halinde gelse

bile etki edemez

Küçücük bir böcekten, bir çiçekten dünyaya,

yıldızlara varıncaya kadar kâinat üzerinde

Cenab-ı Hakk`ın varlık ve birlik mührünü,

sonsuz ilmini, sayısız hikmetini anlama bilincine

varan bir mümin, hayatını yaratılış istikameti

üzerinde devam ettirmeye çalışırsa, artık

o iman insanın bütün zerrelerine kadar yerleşir,

kanına, damarına karışır

Böyle sarsılmaz bir imanı elde eden insan

dünyada huzur ve saadet sırlarını bulup

yaşadığı gibi, bu imanın meyvesini ölüm anında,

kabirde, berzah âleminde tadar O nurla

ebedî hayatını aydınlatır Cennete de o imanla

girer

Evet, hakiki iman, insanı ebedî saadete,

sonsuz mutluluğa götürür Zaten

böyle bir imanı elde eden adama şeytan

da bir zarar veremez Ona yaklaşsa bile

bir tesir ifa edemez

Can çekerken şeytan vesvesesiyle ancak

akla şüpheler verir, tereddüde düşürebilir

Böyle kuvvetli iman, yalnız akılda durmaz;

kalb, ruh ve sır gibi öyle latifelere, duygulara

geçer ve kökleşir ki, şeytanın eli o yerlere yetişemez

Böylelerinin imanın şeytan çalamaz

İmanlı olarak gitmenin en büyük alâmeti,

müminin kelime-i şehadeti dilinden

düşürmemesi, onun mana ve

ruhunu kalbinde saklaması ve yaşatmasıdır

Ruhunu teslim etmekte olan bir mü`minin

başında duranlar ona hep müjdeli ve ferahlatıcı

haberler vermeliler, hoş ve tatlı sözler söylemeliler

Bu hususta Peygamber Efendimiz şöyle

buyururlar:

`Ölenlerinizin yanında bulunduğunuz

zaman onların gözlerini kapatınız Zira

göz ruhu arkasından takip eder Ölünün

yanında hayır söz söyleyiniz Ölen

kimsenin ev halkının söylediği dualara

melekler `âmin` derler`

Fakat bu durum ve sözünü ettiğimiz mesele,

aklı, şuuru, bilinci yerinde olanlar içindir

Fakat yaşı ilerlemiş, 80`i, 90`ı geçmiş, bu arada

iradesini, akli dengesini kaybetmiş, bir günü

diğer gününe uymayan, artık bir yerde bunama

alametleri görünen kişiler zaten dini açıdan

sorumlu olmazlar

Bu kişilerin normal zamandaki imanlı hallerine

bakılır Gerçekten aklı, şuuru yerinde

iken, imanında ve inancında bir yanlışlık yoksa,

en azından hayatının son yıllarını bir

mü`min olarak geçirmişse, Allah katında da,

insanlar nazarında da bir mü`min olarak kabul

edilirler Allah`ın huzuruna da imanlı olarak

varırlar inşaallah