Aslında bunu yazmamam gerekirdi çünkü ne kadar şiirim varsa hepsi sana mektuptu. Ama şimdi bunu yazarken ne kurallar var nede başka bir şey içimden gelenleri direk naklediyorum.

Hatırlıyor musun bana seni asla bırakmayacam demiştin bende sana aynısını demiştim. Peki ya sözünü neden yedin? Neden böyle aptalca bir şey yaptın? Ama meraklanma sensiz kaldığım hergün seni daha çok seviyorum, sevicem de. Şimdilerde odamda bir kız silüet dolaşıyor ve bana diyor ki; "Baba ne oldu annemi üzdünde mi ayrıldınız?". Beni hep bu şekil sorguya çeken kız silüeti var ve her geçen gün kafayı yemeye daha çok yaklaşıyorum. Meraklanma tekrardan intihar etmem ama yakındır ölmem. Ben seni zamanında üzdüğüm için şimdilerde ev bakıyorum hayal ediyorum ve kendi kendime acı çektiriyorum. Bir kız veya erkek çocuğu görüyorum, hayal ediyorum ve acı çekiyorum. Anlayacağın hayatımı cehenneme çevirdim ve cehennemde yaşıyorum. Senin ne yaptığını bilmiyorum ama galiba seninde benden aşağı kalır yanın yok. Ama meraklanma seni de beni de bu acıdan yakında kurtarıcam. Lise bitsin toparlayacam çantamı doğru üniversite artık 4-5 senede unuturuz gerçi ayrılmamızın tam 1 ayı daha yeni bitiyor 4-5 sene nasıl geçecek ama meraklanma seni gördüğüm yerde acı çekmemen için yolumu değiştirecem, çıktığın çocukları takip edecem ama asla sizi ayırmaya çalışmayacam ve hatası olmadan dövmeyecem. Ne kadar komik değil mi? Bunları yüzüne karşı söyleyemiyorum ama burada çok rahat yazabiliyorum. Neyse iyi yaşamalar sana yarenim...

Abdurrahman ONAT

çok güzel yazmissin kardesim

Çok güzel olsa ne yazar o benimle olmadıktan sonra

herseyde bi hayir vardir, yasin daha genç..
ne kadar üzülsende senin olmuyor iste, zalim hayat.

peki ya adalet bunun neresinde? hani hayat güzeldi ve istediğimiz herşey oluyordu? soruları geliyor aklıma ve keşke hiç olmasaydım diyorum abla

rica ederim