İkizler
Fırına geldiğimde, ortalıkta ekmek görünmüyordu. Eski bir dostum olan fırıncı:
- Biraz bekleyeceksin hocam, dedi. Iki-üç dakikaya
kadar çıkartıyorum.
Kenardaki tabureye oturup beklemeye koyulurken,
içeriye yaşlıca bir adamın girdiğini gördüm. Eskimiş
ceketinin sol yakası altında bir madalya parıldıyor ve yürürken hafifçe topallıyordu. Selâm verdikten sonra:
- Ekmeklerimi alayım, dedi. Benim ikizler acıkmıştır.
Fırıncı,adamın kendisine uzattığı torbayı alarak
tezgâhın altına eıildi ve bir gün öncesine ait olduğu anlaşılan ekmeklerden dört beş tane koydu. Ekmeklerden bazılarının altı yanmış, bazıları da her nedense şeklini kaybetmişti. Fırıncıya doğru sokularak:
- Neden taze ekmek vermiyorsun? dedim. Biraz sonra
çıkacak ya!..
Fırıncı:
- Bozuk ekmekleri kendisi istiyor, dedi. Çok fakir
olduğundan, ona yarı fiyatına veriyorum.
- Kim bu adam? diye sordum.
- Kore gâzilerinden, dedi. Oğluyla gelini bir trafik
kazasında vefat edince, ikiz torunlarını yanına
almıştı. Yıllardır onlara bakıyor, hem de çok az bir
maaşla.
Fırıncının anlattıklari karşısında içimin yandığını
hissediyor ve ufak da olsa bir şeyler yapmak
istiyordum.
- Aradaki farkı ben vereyim, dedim. Hiç olmazsa bugün taze ekmek yesinler.
Fırıncı, teklifimi kabul etti ve biraz sonra çıkan
sıcak ekmekleri büyük bir umursamazlıkla adamın
torbasına doldururken:
- Çok şanslısın hacı amca, dedi. Çocuklar için bugün
sana pasta gibi ekmek vereceğim. Yaşlı adam, bir evlât sevgisiyle kucakladığı torbayı göğsüne bastırırken:
- Allah senden razı olsun evlâdım, dedi. Bugün onların doğum günleri olduğunu nereden anladın?..