 |
|
|
Çocukluktan beri tanıdığım bir kız vardı. Abisi benim en iyi arkadaşımdır. Zamanla kıza ilgi duymaya başladım ama kız ailesiyle beraber İstanbul’da oturuyor, ben de Tokattayım. Yazları memlekete geliyor, sadece yazın görebiliyordum, ama ilgi duyduğumu kimseye söyleyemiyorum, çünkü yaşım 17 lise 2. sınıfa gidiyorum henüz. Onunla evlenmeyi kafama koymuştum fakat işim olmadığı ve halen okuduğum için kimseye söylemiyordum. Lise bitti, polis okulunu kazandım, 2. sınıfa geçtiğim yaz anneme açtım konuyu. Annem çok sevindi ama kızın babannesi çok isteyeni olduğunu söylemiş anneme. Neyse geçen sene kurban bayramından sonra annem konuyu kızın annesine açtı, kızın annesi de çok sevindi, çünkü ailelerimiz birbirini çok seviyordu. polis okulu bitti mesleğe başladım, aşkımın numarasını da ablamın telefonundan buldum. ilk önce msjlaştık daha sonra konuşmaya başladık ama hiçbir konuda fikir ayrılığımız olmadı. Yaklaşık 1.5 ay telefonlaştık ve biz kendi aramızda evlenmeye karar verdik. Ramazanda bir coma akşamı ailecek İstanbula gittik kızı istemeye. Fakat kzızn babası kızını çok seviyor kızından ayrılmak istemiyordu. Bana ”Oğlum seni de çok seviyorum sizden iyisini bulamayız fakat ben de kızımdan ayrılamıyorum, gurbete gitmesine dayanamıyorum” diyordu. O akşam sonuç alamadık kızın babası bir sonraki yani cumartesi günü bizim beraber gezmemizi, birbirimizi daha iyi tanıyıp ondan sonra karar vermemizi istiyordu. Gerçi biz kararıımızı verdik ama babası istedği için (bizde istiyorduk zaten) ;İstanbul da gezdik. Akşam iftara kızın halasına davetliydim. Kızın bütün akrabaları da geldi. Akrabalarından kıramayacağı kişileri araya koyduk kızın babasını zor da olsa ikna ettik. Bir sonraki gün ( pazar günü) söz yüzüğü takmak için anlaştık ve ayrıldık. Pazar günü alınması gereken ne varsa herşeyi aldık, akşam yüzüğü de taktık, bol bol da fotoğraf çekindik. Pazartesi akşamı benim İstanbul daki son akşamım olduğu için nişanlımı ailesiyle birlikte iftara davet ettik. O akşam başbaşa çok güzel 4 saat geçirdik. Salı günü benim iznim bittiği için hazırlıklarımı tamamladım, evden çıktım,nişanlım işte olduğu için daha görüşme fırsatımız olmadı.Sadece telden görüştük salı günü. Akşam saat 18:00 da evden çıktıktan sonra telefona baktım nişanlım çağrı atmış. Hazırlık yaptığım için duymamışım telefonun sesini. 18:10 da nişanlımı aradım telefonu çaldı ama cevap vermedi. Telefonu çantasında olduğu içn telefonun sesini bazen duymuyordu. Ben yine duymadığını düşündüm tekrar aradım. Ama bu sefer telefonuna ulaşılamıyor. İçimde büyük bir sıkıntı oldu. Devamlı arıyordum ama ulaşamıyordum. İftar saati geldi iftarımı açmadım iştahım gitmişti. Gece saat 12ye kadar belirli aralıklarla aradım ulaşamadım. Yorgun da olduğum için otobüste uyumuşum. gece kayınpeder aramış defalarca fakat telefon sesiz de olduğu için duymamışım. Gece saat 4:30 gibi uyandım nişanlıma çağrı atacaktım, telefona baktığımda kayınpederin aradığını ve attığı msjı gördüm. Msj da babamın diğer no sunu istemişti hiçbir anlam veremedim. Yazdım yolladım ben de msj ı. Sabah saat 08:00 gibi babam aradı. memlekete de yaklaşmıştım. Babam” oğlum, herşey Allahın emri nasipten ötesi yok, Allah herşeyin en iyisini bilir, nişanlın rahmetlik oldu, memlekete gidince müdüründen izin al, yarın cenaze memlekette defnedilecek. Sakın yanlış birşey yapma!..” diyordu. Ne olduğunu anlayamadım, nasıl bir tepki vereceğimi anlayamadım. Gülmem mi gerekirdi ağlamam mı? Bir türlü anlayamadım. Beynimden vurulmuşa döndüm. 2 saat donmuş gibi hiç hareket etmedim, edemedim. Görev yaptığım yere gittiğimde haber çoktan ulaşmış müdüre. hemen izin aldım, yola çıktım tekrar. Otobüste yer kalmamış 5 vasıtayla memlekete gittim. Nişanlımın dedesinin evinin önünde bir kalabalık, evin içinden ağlama sesleri geliyor. Ağlayamıyordum, ağlamak istiyordum fakat ağlayamıyordum. kayınpederimi gördüğümde tamamen koptum, saldım kendimi birbirimize sarıldık uzun bir süre ağladık. Neyse abdest aldık cenaze kalkacak dediler, bizde hazırlıklarımızı bitirdik. Daha sonra cenaze yakınları gelsin dediler, sonkez yüzünü göstereceklermiş. Yüzünü gördüğümde ayakta duracak mecalim kalmamıştı. Herkes ağlıyordu sadece birisi tebessüm ediyordu, nişanlım. Çok güler yüzlü birisiydi, ölürken bile tebessüm ediyordu. Cenaze namazını kıldık defnettik. eve döndüğümüzde kayınvalidem gördü beni, tekrar fenalaştık. 2 gün boyunca devamlı birbirimize sarıldık ağladık kayınvalidemle. Ama aklıma birşey takılmıştı. nişanlım niçin öldü? Kayınvalideme sordum, o da nişanlımın gittiği diksiyon kursunda kursiyerin birinin nişanlıma evlilik teklifi ettiğini, nişanlımın da tekliflerin hiçbirini kabul etmediğini, nişanlandığını duyunca da nişanlımı vurduğunu söyledi. İlk önce boynundan vurmuş, can çekişince paniklemiş hastaneye kaldırmış. Hastane polisi de ifadesini almış, ifadesinde nişanlımın intihar ettiğini söylemiş. Hemen nişanlımın babasını aramış polisler, nişanlımın hangi eini kullandığını sormuşlar, kayınpeder de sağdeyince adamı tutuklamışlar. Çünkü nişanlım sol tarafından vurulmuş. Halen mahkeme başlamadı, kurban bayramında nişanlımın mezarını ziyarete gittim, kayınvalidem bana nişanlımın elbiselerini, sevdiği yiyecekleri, parfümünü getrimiş. Bende şimdi onlarla avunuyorum. Allah düşmanımın başına böyle bir olay vermesin. O şerefsiz adi de Allahımdan bulsun cezasını. benim ayrılık hikayem de bu!…
|
| WwW.WeBCaNaVaRi.NeT | > .::|♥ Aşk & Sevgi ♥|::. > Aşıklar Cafesi > Aşk'a Dair (Moderatör: WeBCaNaVaRi)
Konu: İki Günlük Sevinç
Yazdır
Gelişmiş Arama
Aralık 10, 2013, 06:56:17 ÖÖ