İNCELEME

Sürpriz kavramını sevemedim bir türlü, hep kötüleri karşıma çıktı sürprizlerin; belki de ondandır. Ama hani hiç beklenmedik ve olumsuz dönemlerde karşınıza çıkan güzellikler vardır ya “nereden çıktı bu şimdi, iyi ki de çıktı..” dediğiniz, işte öyle bir oyun şu an konuğumuz. Indie oyunların AAA oyunlara ufaktan kafa tutmasının sinyallerini verdiği şu dönemde Ignite sessiz sedasız piyasaya çıktı. Millet NFS: The Run’ı bekleyedursa veya F1 2011 ile bilindik yarışların içine dalıp gitmiş olsa da… Daha önce Fortix 2 ile adını duyuran bağımsız yapımcı ekip Nemesys Games ellinden çıkan yarış oyunu bakalım nasıl?

Toplıycam puanları, vurucam kırbacı, vurucam kırbacı! Altın Kupa benim olucak!

Ignite, eğer ucundan kıyısından da olsa yarış oyunlarıyla uğraşmışlığınız varsa, size pek yabancı gelebilecek, öyle araba yarışı oyunu kavramını baştan oluşturmuş bir oyun değil. Oyunu açtığımızda ilk dikkat çeken, yapımın Türkçe geliyor olması. Eğer Steam’i Türkçe olarak kullanıyorsanız oyun da bu şekilde açılıyor ve daha ilk dakikadan sempatimizi kazanıyor. Çok dikkat çekmeyecek bir iki yerde harf hatası olsa da, çeviri içerisindeki cümlelerin gayet temiz ve anlaşılır. Yapım yarış adına Mücadele, Serbest Oyun ve Çoklu Oyun seçeneklerini sunuyor bize. İlk iş olarak, diğerlerine bakmadan Mücadele moduna daldım takdir edersiniz ki. Bizi karşılayan bir deneme pisti ve bir de tek bölüm oldu ilk etapta, sonrasında oyunda ilerledikçe ve yarışları kazandıkça aynı bölümde yeni alanlar ve yeni bölümler açıldı peş peşe. Herhangi bir senaryoya ihtiyaç duymayan yapım bizi yarışı göbeğine bırakıveriyor, şaşırmadım, yadırgamadım da. Artık yarışmak için illa ya sokak serserilerine kafa tutmak, ya polislere mama yedirmemek veya efendim dünyanın en iyi yarışçısı olmak gibi konulardan içime fenalık geldi. O bakımdan gayet kemiksiz bir şekilde yarışa dalmak bünyeyi ferahlattı son tahlilde.



Bu araba bir yerlerden tanıdık geliyor ama nereden!

Yarışa gayet kıytırık arabalarla başlıyoruz, bunu bir uyarı, bir abi nasihati, bir dost tavsiyesi olarak alın ki; çabuk sıkılıp oyunu terk etmeyin. Zira bu kıytırık arabaların sürüş dinamikleri de hayli kıytırık olmakla birlikte, ileriki bölümlerde açılan arabalarla “oha layn noluyoruz!?” dedirtecek kadar iyi yol tutuşu ve teknik kabiliyetlere sahip araçların sahibi olabiliyoruz. Hatta bir indie oyundan beklenmeyecek kadar iyi araçlar ve onların sürüşlerini görünce şaşıp kalacaksınız, ben kaldım şahsen. Ne var ki bu konuda merak edilen bir ayrıntı olacaktır muhakkak, o da araçlarda modifikasyona izin var mı yok mu? Yapımcı ekip buna pek onay vermemiş, lakin şöyle bir güzellik yapmışlar. Araçların şekil şemallerini, daha doğrusu renklerini ve üzerlerindeki logoları yeni desenler gelip de değiştirdiğinizde, yarış içerisinde kazanacağınız puanlara (evet az sonraki konum bu) ya da süre ile ilgili durumlara doğrudan doğruya müdahale edebiliyorsunuz. Anlatıcam bunları.



Yarış alanları dahilinde, değişik mimarilere sahip bir yapım var karşımızda!

Alışık olduğumuz yarış oyunları gibi dedik Ignite için, yarışların oturtulduğu temel hariç tabi. Nihayetinde farklı bir yapımın da oyun severlerin karşısına birkaç farklılıkla çıkmış olması, gereklilik arz eden bir durum. En azından ben öyle düşünüyorum, şu copy / paste yarış oyunlarından bıkmış biri olarak. Yarış esnasında herkesin müdavimi ve müptelası olduğu “nitro” muhabbeti bu oyunda da geçerli. Yalnız bir farkla, “nitro barı” tarzında bir kavramı kullanmıyor oyun, onun yerine puan esaslı bir nitro kullanımı var. Yarışta hızlı gittikçe ve çevredeki sinyalizasyon materyallerine çarptıkça puan topluyoruz ve bu sayede kullanımlık nitromuz oluyor. Oyundaki yarış çeşitleri Yarış, Eleme ve Geri Sayım. Şimdi neden nitro konusunun ardından tepe taklak bunları belirttim; şöyle ki, Geri Sayım yarışında nitro puanımız 9999 olarak geliyor ve yarışın adından da anlayabileceğiniz üzere bu sayı sürekli geriliyor hızla. 0 olunca diskalifiye oluyor ve pistlere elveda diyorsunuz. Bunun olmaması için nitroyu gayet cimrice kullanıp, çevredeki malzemelere elimizden geldiğince çarpmak gerekiyor. Yarış oyunlarının olmazsa olmazı “Kaydırma” ise bize fazladan puan kazandıran bir başka durum. Yukarıda bahsettiğim desen veya logolara göre puan ve zaman kazanım olayı ise, renkten renge değişiyor ve bazı renklerde çarptığınız materyalden kazandığınız puanın yüzdesi de ek olarak hanenize yazılıyor veya araç takibi yaparken kazandığınız puanlar katlanıyor vs. Her araç için 5 ayrı renk + logo var ve aşağı yukarı her araçta hepsi birbirinin aynı işe yarıyor. Tek fark renkler ve desenler (bu ikiliyi kaç kez yazdım?).





Araçlardan biraz bahsetmek istiyorum, sonra yeni başlığa geçmek arzusundayım zira; oyunda beklediğiniz üzere lisanslı araçlar yok. Onun yerine üzerlerinden logoları ve markaları sökülmüş imitasyon araçlar var. Çakma Mustang, çakma Gallardo, çakma Audi, çakmak çakmaya geldik, kına yakmaya geldik. Lisans olayına bulaşmasalar da araçların sürüş dinamiklerini büyük oranda oyuna yansıtmışlar. En azından önceki oynadığım yarış oyunlarından bu sonucu çıkartabiliyorum. Şey var yalnız, oyunu simülasyon yarışlar değil de arcade yarış oyunlarıyla değerlendirmeniz sağlıklı olacaktır, aksi halde “hadi oradan 250 ile keskin viraj mı alınır bilader”cilerden olabilirsiniz, ki bu arkadaşlardan çok var, biliyorum. İşin özünde eğlence yatmakta, gerçekçilik arayanlar burada aradıklarını bulamayacaklardır.


Toplamda 30 Steam başarımı var oyunda.

Sunum ve Teknik Detaylar

Şöyle söyleyeyim, hala elimdekinin bir indie yapım olduğuna inanamıyorum. Oyun gayet hızlı bir şekilde başladı, haritaları kâh hemen, kâh cebelleşerek açtırdım, lakin adamlar alanlar arası dolaşma olayını gayet iyi yapmışlar. Yani ardı ardına aynı bölümdeki haritaları bitiremiyor, farklı ve kısmen daha zorlu alanların yarışlarını bitirmeniz gerekiyor. Yarış başlarken geçen animasyon yapısı tekdüze olmasaydı daha iyi olurdu ama neredeyse 40 yarış boyunca (hele bir de kaybettikleriniz olacak) aynı şekilde dönen kamera bir süre sonra sıkıyor işin açığı. Onun haricinde oyunda daha önce de belirttiğim gibi bir hikâye olmamasına rağmen, bir dahaki sefere nasıl bir bölüm veya hangi araba açılacak diye beklemek ve o stresle yarışa başlamak, fark ettirmeden oyundan aldığınız keyfi arttırıyor. Eski Türk filmlerindeki “başını izle, sonunu bil” tarzında bir gidiş yok oyunda, oyun bitiyor dediğiniz anda farklı alanların eklenmesi gerçekten güzel düşünülmüş.



Teknik detaylar kısmına bakmaya başlayalım yavaş yavaş. Elimizde bir AAA yapım yok, bunu birkaç kez tekrarlamak istiyorum ki vuracağımız sopanın kalınlığı ve uzunluğunu doğru tespit edebilelim. Eğer bu oyundaki grafikler ve ses efetleri büyük bir stüdyonun elinden çıkmış olsaydı verirdim coşkuyu. Ama diyorum ya, hiç beklenmedik bir tarzda, hiç beklenmedik bir firmadan sürpriz çıkan bir oyun Ignite. Grafikleri bolca seçenek barındırsa da ince ayar yapmaya pek müsait değil. Tırtık düzeltme zımbırtısı açık olsa bile, bazı bazı gözlere merdivenler dayanıveriyor. Lens flare’ler pek doğal değil. Hareketli anlarda çıkan bulanıklık efekti yer yer can sıkabiliyor. Hele nitroya köklediğiniz zamanlar ekran bildiğiniz deliriyor. Grafikleri istikrarlı değil, bir GRID veya Split Second grafiklerindeki yumuşaklığını beklemeyin. Azıcık ayarlarda oynama yaparsanız gözünüze hoş gelebilecek bir şeyler çıkar ama. Tavsiyem bulanıklık efektini kapalı tutmanız yönünde.




Bulunduğu oyunun tarzı fark etmez ama şu balon muhabbetinden gına geldi artık!

Yarış oyunlarının olmazsa olmazı hasar modellemesi Ignite’ta da es geçilmemiş. Ne var ki konulmuş olması için konulmuş. Önden de çarpsanız arka yamuluyor, yandan çarpsanız da arka yamuluyor. O bakımdan özenli bir modelleme yok diyebilirim. Fiziğe dayalı işlerden bahis açmaya başlamışken, puan toplamak adına yolda çarptığımız materyallerin de fizikleri biraz can sıkıcı. Malum yarış sırasında yalnız değiliz ve puan toplama derdinde olan da yine bir tek biz değiliz. Bizimle birlikte diğer araçlar da bu malzemelere çarpınca oyun ufaktan tekliyor. Bu fizik hesaplama işlerini merkezi işlemciye yaptırsa da oyun, maalesef çok iyi uygunlaştırma yapılamamasından mütevellit benim 3,5 GHz’de çalışan 4 çekirdekli AMD işlemcime bile hebelek gübelek yaptırdı çoğu zaman. Böyle deyince aklıma birden grafik uygunlaştırması geldi ki, GeForce GTX 275 ekran kartım nice yarış oyunlarını yağ gibi kaydırırken bu oyunda yer yer yavaşlamalar gözlemledim; keyfim kaçtı biraz. Oyundaki hava değişikliklerinin çeşitliliği pek fazla olmasa da günlük güneşlik mekanlarda bu yavaşlamalar, sisli ve soluk yerlere nazaran çok daha fazla.

Ses konusunda büyük beklentileri bir kenara bıraktığımızda başarılı sayılabilecek araç ve çevre sesleri var diyebiliriz. Yüzbinlerce dolarlık ses kayıt ekipmanıyla orijinal araç sesini kaydeden bir ekip yokken bunları işitebilmemiz gayet hoş. Hatta benim artık takıntı haline getirdiğim (Bkz. Lightfish) indie oyunların vasat müzikleri de, bu oyunda kendini göstermiyor; aksine sanki büyük bir yarış oyunu oynarken dinlediğimiz tarzda kulak yormayan ve sıkmayan parçaları dinliyoruz oyun boyunca. Ha tarzım değil, ayrı mesele.



Teknik tarafı da toparlamam gerekirse, oyunun güzelinden bir performans yamasına ihtiyacı var, onun haricinde elle tutulur bir sorun yok görünürde.

Arabayı negzel bumburuşuk yapmışım, elime sağlık.

Son Sözler

Eğri oturup doğru konuşmayı düstur edinmiş bir insan evladı olarak bu oyuna daha fazla puanı gözümü kırpmadan verecektim ve dahi Editörün Seçimi bile yapacaktım; niye, indie bir oyundan birkaç gömlek üstün bir oyun olması dolayısıyla. Peki, ne oldu da puanı kırdım? Sırasıyla; oyunun yarısına kadar dandik araçlarla mecburi sürüşler yapıyor olmamız, yarıştığımız yapay zekânın bazen çok zeki, bazen mal ötesi olması, oyunda vaat edilen “tüm pistleri ve araçları açtırdıktan sonra çoklu oyun modunun aktif olacağı” yönündeki sözün şimdilik benim tarafıma yansıyamamış olması. Oyunu orijinal olarak edinen arkadaşların durumunu bilemiyorum ancak, firmanın gönderdiği tam sürüm oyunda tüm pistleri ve araçları açtırmama rağmen internet üzerinden oynayabileceğim çoklu oyuncu moduna giremiyorum, giremedim. Kuvvetle muhtemel bendeki sürümden kaynaklı bir sorundur. Ama ne var ki, oyunda yer alan Steam başarımlarını çatır çutur açtım, sorunsuz bir şekilde.






Sonuç olarak bu oyunun bir ikincisi olacak mı bilmiyorum fakat olursa gerçekten büyük ses getireceğini düşünüyorum. Karşımızdaki küçücük ekip kocaman oyun yaptıysa, bundan sonrası için ümitli konuşmamak için bir neden yok karşımda. Yapım şimdilik 18 dolar, 4 Kasım’dan itibaren 20 dolar olacak. Tanıtım eksikliği yüzünden araya kaynamış olsa da, bu yapım indie âleminde ses getirecek eserlerden biri bence ve daha fazla ilgiyi kesinlikle hak ediyor. Yapımcı firma Nemesys Games’e oyunu bize sağladıkları için teşekkür, gelen sürümdeki çoklu oyun modu aktif olmadığı için teessüf ediyor; netice itibariyle başarılı yapımlarından ötürü firmayı kutluyoruz.