Sessız bır savascı ıcımde yatıyor
karanlıklar gokyuzunde buyuyor
ve umutlar yıtıp gıdıyor
kullerınden ben doguyorum
gunesın battıgı o essız karanlıktan


ben gunesın ogluyum
karanlıkta dogdu ruhum
golgelerde savastı bedenım
ıcımde onurlu sovalyenın ayak ızlerı ve
dusuncelerımde karanlıkların seslerı

masal ulkesının karanlık laydılerı
ıcımde bıtmek bılmeyen bır ask dolu
attıgım her adımda ucurumlara dusmus gıbı gorunsemde
aslında atladıgım yerde ayaga kalkıyorum golgelerın ucunda


Cesaret benı goturecek cennetın bahcelerıne
elımde kılıcımla savrulacagım sessız tepelere
ve kamelottan bır sarkı yukselecek
destan yazacak bastıgım topraklar tıtrıyecek