eksikliğini hissettiğim bir ateş var
ve onu sadece sen alevlendiriyorsun
ama
sen de o kadar uzaklardasın ki
nedenlerini sorguluyorum
hep yaşamın...
Keşkelerle geçen zamanlarda kayboluyorum.
Düşüncem oluyorsun
düşünselliğimin bittiği yerde,
yanımda olmanı istediğim yerde hasretim oluyorsun,
yağmurum oluyorsun bedenimi sırılsıklam eden,
varmak istediğim son nokta sensin
seninle anlamlı bir cümle olmayı düşünüyorken
sen parantez içinde kalıyorsun ve ben de uzayıp giden,
uzadıkça anlamsızlaşan cümle oluyorum...
Birşeyi biliyorum
cümle uzasa da
devrik de olsa
seni seviyorum
anlamsız kelimeler
bir araya gelmeden aşkımın ifadesizliğini
bir araya gelip cümle olunca aşkımın büyüklüğünü anlatıyor...

Ve ben tüm ifadesiz cümlelerimle seni seviyorum...