Sensizlik içimde büyür benim,
İki yalnızlık çekerim;
Bir yalnızlığını çekerim yüreğim paramparça,
Bir de yalnızlığımı boynum eğik.

Gözlerin kalbimde daha da büyük,
İkisi de bana öyle derin bakarlar ki,
Gercek bakışlarının ötesinde hayal oluverir
Gözlerin her gece.

Dokunuşun sensizliğimde daha sıcak,
Her soğuk gecede ürperen tüylerimi
Hayalimdeki dokunuşlarınla eğlerim,
Dokunuşun, hani o şefkatli dokunuşun.

Sözlerin buğulu gecelerde adeta
Bir çekiç sesini andırır, aklımın derinliklerinden,
Kalbime çakılan sözlerin,
Hani o yüreğime işleyen derin derin.

Dudakların, hani o beni seven,
Dudakların rüya olur yalnız gecelerime
Ve gene o altı heceli iki kelimeyi fısıldarlar
En şiddetli yağmurların altında.

Sen, senden de büyüksün içimde,
Bir bilebilseydin ki ne kadar,
O zaman zaten sen de büyürdün içinden.
Sen, zamanın akışıyla gözlerimden süzülen sen...

Ve ben...
Bütün bu sensiz gecelerle başa çıkan ben,
Sandığımdan da yalnızım aslında her gece.
Varlığını hayal ederken yokluğunla yetiniyorum.
Bil ki, sıcak suyun altına atılmış buz gibi küçülüp gidiyorum...