İçimde saklı kaldı
Bu şehrin yıkıntıları

Işıkları sönük camları kırık bir şehir
Deniz feneri yol göstermiyor gemilere
İnsanları heykelleşmiş yüreği betondan bir şehir
Kırlngıçlar bile yuva yapmıyor duvarlarına
Dışı ne kadar güzel olsa da
İçi örümcek ağlarıyla dolu köşkler saraylar
Bir bir ve zorla yükseltilmek isteniyor yıkıntılar arasına
Kılıcım kör savaşacak gücüm yok
Sadece göz yaşlarımı sel yaparım üzerlerine
Ama boğulmazlar ki

İçimde saklı kaldı
Bu şehrin yıkıntıları
En orta yerde ben duruyorum
Dikenlerin arasında bir çiçek beyaz ve boynu bükük
Yıkık şehrin gölgeleri arasında kararmış bir çiçek

İçimde saklı kaldı
Bu şehrin yıkıntıları
Bir ceylan ürkekliği eski bir şarkı
Yırtık bir resimden kalan üç beş anı
Yalnızlığın yalnızlığında kaybolan umutların bekleyişi
Hepsi hepsi içimde kaldı

Bir trenin boş vagonlarının birinde
Kalkış saatini bekledim bu şehirden kaçmak için
Loş sokaklar arasında karanlık gölgeler gezindi
Bekleyiş bir çığ gibi büyüdü içimde
Tren kalkmadı ben kaçamadım uzaklara
İçimde saklı kaldı
Bu şehrin yıkıntıları