Babası Belh’ten Buhara’ya gelmiş,
Bu güzel diyarı mesken edinmiş,
Abdullah II. Nuh’un sarayında,
Yüksek mevkilerde görev verilmiş.
İbn-i Sina, babadan aldı dersi,
Hocalarıydı çağın müderrisi,
Mantıkta Nati, İsmail Zahid’den,
Gökbilimde yükseldi derecesi.
Teşrif etti dünyaya Buhara’da,
Asıl meskeni-yurdu Hormisen’de
İslâm filozofu demişler O’na,
Görgücü-usçu yöntemi vardı.
Asıl adı uzuncadır künyesi,
Meşakkat olmaktaydı söylemesi,
Zordu, Ebu’l-Ali El-Hüseyin,
Bin Abdullah İbn-i Sina demesi.
Merakını cezbetti tıp alanı,
Tıbba yöneltti bütün zamanını.
Çok büyük başarı yakaladı ki,
Ele avuca aldı Nuh sarayını.
Günümüzde tıpta deha sayılır,
Avrupa tıbbı onunla anılır.
Hastalık sebebini bulmuştu O,
Dedi ki; dinsiz ruhlar hep hastadır.
Ruhların terbiyesini savundu,
Bozuk ruhlar hastalığa mahkumdu.
Bin otuz yedi Haziranındaydı,
Can çekilince beden toprak oldu.