Hhoşçakal

HOŞÇAKAL

yazmak isterken delice
ve yazmak bir hayali bağlanmışcasına
onu düşlerken kendinden gecercesine
çizmek onun silüetini zihnine
yüreğine onun kokusunu doldurup
son nefesinle getirmek dudaklarına
ıslaklığıyla kaybolmak onda
sessini içine saklamak
özlediğinde düşlemek nurunu
benim bu aşkımı ona anlatmak
ona hatırlamak
ona and içip
onunla doymak..
isterse durmadan adres değiştisin
silsin kendini benden
ben yine de bulurum onun sessini
isterse yok etsin tüm fotoraflarını
yaksın bir gece gibi beni içinde
bir gülün kokusuna kokusu sinmiştir
onu hatırlarım
ve onu bilmek için ona gerek yok
tabiatın içinde mavi bir deniz...
ve onu anlatırken uzun kelimelerime gerek yok
sen içeren bir sen var bende diyebilmek onu anlatmak
bütün filmlerde onu görmek
bütün müziklerde ou hissetmek
bütün kitaplarda onu bulmak
bir sesde o sanmak
bir sesde kaybolmak o söylemişcesine
bunun adına aşk diyorlar
aşkda koku diyorlar
yarinin kokusu yüreğine sinmiş
yarine avare olmuş
kara bir aşka düşüp kaybolmuş
ve ben gün ve gün kendimi kaybedercesine...
onun adını içiyorum
yokluğunu...

şimdi kalemim sınıfda kalmışcasına
ona yemin etmişcesine
ondan başkasına akıtmaz son çizgisini...
gözlerim anlaşmışcasına dökmez kendini bir hayale...
şimdi..
hangi gözlerde saklı kalıp
gözlerimin en uğultulu yalnızlığında
kaldırım boyu yanızlığı yaşayıp
sabah ayazın da üşüyen bir kedi gibi
sığınıyorsan

yüreğin bir denizi içine düşüp
soğukdan buz tutmuşcasına
ısıtmıyorsa damarlarında gezen senlerin..
şimdi ayaklarında ezilen bir parca kimliğim
iz bırakıyorsa gittiğin yollarda...
ve yolların dönüşü olmazların kılınıp
saklanıyorsa ben gibi köşelerde...
bir başına kalıp oturuyorsan
bütün kuralların iptali dermişcesine
sessizce yüreğimde uyutmak seni
bugüne kadar bir bilsen kimlerden gectiğimi
kendimle oturup
kendinden kaçışlarımı
şimdi en büyük kaçışlarıma sen sinmiş
kurtulamıyorum

gözyaşlarım toparlanmışlar...
ve sen hoşçakal dermişcesine bir vedanın
gitmenin günlüğünü tutarcasına avuclarında
sonunda gözyaşlarımda kurayan bir gül gezercesine
bakışacaz yine bir aşk gibi...
yine bana gitmelerimin sessizliğini gömmek..
nefretimi sıkmak bir yumruk gibi kalbimde..
son çığlığım
son gözyaşımın sahibi..
ve bir siteme dayanan gönlü paramparca eden
şimdi sana son çığlığım sevgilim
ne kadar sevdiysem seni
kaçışın benden
ben gitmeni gömüyorum yalnızlığıma
sende vur kendini bensiz yollara
şimdi beni çırılçıplak birak ve git...

yazmak isterken delicesine
of...
seni akıtacak kalemim kalmamış bende
bütün kelimelerime sen değmiş bir kere..
aşk şimdi ne ki sevgilim..
aşk acaba sensiz gecirilen iki gün mü
dün ve bugün
sessizce göğsümde uyuyan bir rüya gibi...
saniyelik nefeslerimde...
senin sızın hep kalbimin içinde kalacak..
hayalin kokunu getirse keşke bana
kokunu taşısa bu rüzgar
benden uzalara taşırken kendini
kokunu ardında bıraksaydın bana hatıra

keşke üç beşe kaybolmadan
sesizliğime vursaydın seni unutmayı
kokun kalsaydı hatrımda

yüreğimin içinde senin sızın
bir veda gibi hoşçakal...