Enstrüman seçmek için bir karar almam gerekiyordu. Ya keman çalacaktım ya piyano ya flüt çalacaktım ya da akordeon... Olmadı hepsini istedim, hiçbirinden vazgeçemedim. Yıllar geçtikten sonra her enstrümanı iyi çalabiliyordum; ama hiçbirinde virtüöz değilim.

Bir enstrümanla ad yapamadım. Ne kemanla tanınan bir yapıtım var ne de piyanoyla... Tüm enstrümanları iyi çalıyorum; ama kimse tanımıyor beni...

Başarılı olmak için herşey değil, bir şey gere-kiyormuş. Başarı bir verişmiş; bir şeyi alabilmek için bir şeyi vermek, ötekilerden vazgeçmek gerekiyormuş. Keşke kemanı seçseydim ve ötekilerden vazgeçseydim.

Eşime de yaşamı zindan ettim, sevgililerime de... Hiçbirinden vazgeçmedim. Yani... Evlilik yalnızca birisi için karar almakmış ve ötekilerden vazgeçmek... İşte evlenirken ben bunu anlamadan evlenmişim.

Evlendikten sonra başka kadınların da olduğu bir yaşamı yaşamaya devam ettim. İçlerinden kimilerini daha çok sevdim; ama ne onlardan birinde ne de eşimde karar kıldım. Yıllar sonra şimdi yapayalnızım... Ne eşim kaldı ne de ötekiler... Keşke birini gerçekten seçebilseymişim; ama yapamadım.

Tıpkı enstrüman seçimi gibi hepsini istedim ve sonuçta elim boş kaldı. Almak için bırakmak gerekiyormuş. Dolu dolu boş yaşamak...

Yaşamım boyunca yapacak çok işim oldu; hepsini yapmayı istedim. Hangisinde “en iyi” oldum?..

Şimdi bakıyorum, kazananlar, başarılı olanlar hep bir tek şey yapmışlar. En iyi olmak için önce seçmek ve ötekilerini bırakmak gerekiyormuş.

İşte de böyle, özel yaşamda da...

Bu seçimi yapmanız gerekiyor; çünkü kesinlikle kimileri daha uygun...

Bir ara ekonomik sıkıntıya düştüm. Ekonomi gerekiyordu. Başladım herşeyden yüzde 10 kesmeye, ne anlamsız bir uğraşmış bu... Yüzde 10 daha az peynir yemek, çay içmek... Böyle bir ekonomi yapmak çok acı verdi bana, her an duyumsadım.

Çok sonradan anladım; yalnızca taksiyle dolaşmayı bıraksam yetermiş! Her kalemden yüzde 10 değil, etkili kalemi bulmak gerekiyormuş. Yani orada da seçim yapmak gerekiyormuş...



Her seçim bir kaybediştir! Her tercih bir vazgeçiştir çünkü... Sabah işe gitmekle, yatakta nefis bir miskinlik fırsatından vazgeçmiş olursunuz. Kalkar kalkmaz yaşam bin seçeneği dayar burnunuzun ucuna... “Ne giysem?” telaşından, öğle yemeğinde “Ne alırdınız?” diye başucunuzda biten garsona, “Hangi kanaldaki filmi izlesem?” kararsızlığından “Bize oy verin” diye bağrışan partilere değin herşey, herkes, her an sizi ısrarla bir seçime zorlar. Yastığınıza teslim olmuşsanız, belki dışarıda ışıl ışıl bir günden vazgeçmiş olursunuz. Bahar esintileri taşıyan bir elbise belki o gün yaşamınızı ışıldatabilecekken, ağırbaşlı bir sadeliğe karar vermekle olası bir tanışıklığı tepersiniz. Belki yemediğiniz musakka, ısmarladığınız İzmir köfteden daha lezzetlidir. Ya da öbür kanaldaki film, o anki ruh halinize daha uygundur.

Ama yaşam, vazgeçtiğiniz şeye ilişkin ipucu vermez. Geri dönüp o gün gökkuşağı desenli bir elbiseyle yeniden yaşama şansınız yoktur. Bu seçim oyununda vazgeçtiğiniz şey, seçtiğinizden daha değerliyse pişmanlık kaçınılmazdır.

Ama neyin değerli olduğunun kararı da yine size aittir.

Ve vazgeçtiğiniz şey kimi zaman bir saray, kimi zaman ün sahnesinin parıltılı neonları da olsa, çoğu zaman gözünüz arkada kalmaz.

Çünkü duvarlarına sevdiğinizin kokusu sinmiş bir ev ya da sevdiğiniz kadınla paylaşamadığınız bir saray sizin için borsada kolay feda edilebilir değerlerdendir.

Yaşama bir başka gözle bakmayı öğrendiyseniz, bu seçimde kazandıklarını sananlara yalnızca acıyarak gülümsersiniz. Herşeyin sıradanlaştığı bir dünyada kimi zaman kaybetmek en doğru seçimdir.

Ve o dünyada en yerinde tercih; vazgeçiştir.•

başlık adı güzel lafmış

 Sabah işe gitmekle, yatakta nefis bir miskinlik fırsatından vazgeçmiş olursunuz.

 off off    tercih etmek zorunda kalıorum  malesefffff

güzel bir baslık  alkis1

teşekkürler

paylaşımın için teşekkürler sağ ol

Her terçih bir vazgeçiştir Mükemmel bir söz.

teşekkürler

"Hayata bir baska gözle bakmayi ögrendiyseniz bu seçimde kazandiklarini
sananlara yalnizca aciyarak gülümsersiniz."

Güzelmiş; teşekkürler.