Çocukluğuma geri dönmek.. Bu aralar sanırım çok fazla istiyorum bunu. Yeniden çocuk olmak istiyorum. Dağlara, tepelere çıkmak, tepelerde pisipisi otu, papatya ve gelincik toplamak istiyorum. Seksek oynamak için düzgün taş koleksiyonu yapmak istiyorum. Oyunda yenilince ağlayarak mızıkçılık yapmak istiyorum. Bebeğime elbiseler dikmeye çalışıp saatlerce bir bebekle konuşabilecek kadar saf ve temiz olabilmeyi istiyorum.

Hayata karşı sorumluluğum olmasın, istediklerimi elde etmek için biraz ağlayıp sızlamamanın yeterli olmasını istiyorum. Ayakta kalmak için çaba sarf etmeyeyim, yaptıklarım için çevremdeki insanlara hesap vermek zorunda kalmayayım istiyorum.

Canım acıdığında bir çikolatayla ya da oyuncakla kolayca kandırılmak istiyorum. Canımın acısı annem öpünce geçecek sanayım istiyorum. Babam yaramazlık yapmazsan düşmezsin ve canın yanmaz dediğinde haklı olmasını istiyorum.

İnsanlara duyduğum o tertemiz güvenin yine içimde olmasını istiyorum. Hayatta kötü insanlar yoktur düşüncemin devam etmesini istiyorum. Yine ağız dolusu gülmek, hayata çocuk gülüşleriyle bakmak istiyorum.

Toprak yola oturup arkadaşlarımla akşama kadar çamurla oynamak istiyorum. Arkadaşlarımla kavga ettiğimde öfkemi unutup bir kaç dakika içinde onunla gülüşerek oynamaya devam etmek istiyorum. Hayattaki tek derdimin annemin eve erken çağırıp oyunumu yarım bırakmak olmasını istiyorum.

Oynaya zıplaya okula gitmek istiyorum. Yine arkamdan birileri bana Calimero diye seslensinler istiyorum. İyi bir şeyler yaptığımda birileri saçımı okşayıp bana aferin desinler istiyorum.

Yine babamın küçük prenses kızı olmak istiyorum. Babamın göğsüne başımı koyduğumda kaygısızca, acaba yarın ne olacak diye düşünmeden uykuya dalmak istiyorum.

O günleri özlüyorum, çocukluğumu özlüyorum bu aralar. Gerçi hep özlemişimdir, büyüdükçe çocukluğumu, çocukluk anılarımı, çocuk masumiyetimi özlerim hep.

Mutlu bir çocukluğum vardı benim. Küçük herkesin birbirini tanıdığı, herkesin birbirine dost olduğu, bir köyde büyüdüm ben. Gece yarılarına kadar sokaklarda oynardık. Sonrada eve gelip kaygısızca bırakırdım kendimi uykunun kollarına. Geleceği düşünmüyordum, geçmiş ise yoktu. Ne yapmak istediklerim, ne varmak istediğim hedeflerim vardı önümde, nede geride bıraktığım acılarım vardı geçmişimde. Tek kaygım o gün oynamaktan yetiştirmediğim ödevim, ya da istediğim oyuncağın alınmamasıydı.

Bir çocukluk aşkım vardı. Onunla bir araya gelir akşama kadar pisipisi otu ve gelincik toplar. Kedi köpek kovalardık. Mahallede bir yaramazlık olduğunda mutlaka ikimizden bilirlerdi. Aşağı mahalledeki dereye gider suda taş kaydırmaca oynardık.

Bir gün pisipisi otlarını toplarken, “Büyüyünce ben seninle evleneceğim Calimero” demişti. Bende gülmüştüm. Şimdi bazen bir araya geliriz ama bana eskisi Calimero demez.

Şimdi büyüdük her şey çok daha farklı hayat bizi sürprizleriyle tanıştırdı, önümüze çıkardığı acılarla pişirdi. Şimdi hiç birimizin o çocuk bakışları yok hayata. Şimdi içimden bir çocukluk yapmak geçtiği zaman, bir çocuk çılgınlığı yapmak istediğim zaman durup düşünüyorum acaba birileri bir şey der mi diye. Gerçi yapsam bile o zamanlar ki zevki alamayacağımı biliyorum.

Artık hayatımda neyi kovalarsam kovalayayım bana o günlerdeki bir kediyi kovalamanın heyecanını vermeyeceğini biliyorum. Arkadaşlarım bana Calimero dediklerinde buna hem kızıp hem bundan mutlu olmayacağımı biliyorum. Artık bir çocukluğun masumiyetini taşımadığımı, hayata çocuk gözleriyle bakamayacağımı biliyorum.

Bu dünyada kötü insanların olduğunu biliyorum. Güçlü olmazsam ve zırhlarıma sarınmazsam bana zarar vereceklerini biliyorum. Yaramazlık yapmasam bile insanların benim canımı acıtacaklarını ve bu can acılarımın annemin üflemesiyle geçmeyeceğini biliyorum.

Çocukluğuma geri dönmek istiyorum. Acılarımla tanışmamak, Yine hayata o çocuk gülüşleriyle ve çocuk gülümsemesiyle bakmak istiyorum. Fakat yinede edindiğim tecrübelerle yaşamayı öğrendim. Her gün öğrendiğim yeni bir şey beni birazcık daha büyütse de, çocukluk masumiyetimi ve inançlarımı biraz daha geride bıraksa da, gelecek günlere ve gelecekteki acılara beni daha sağlamlaştırdığı için seviyorum ben hayatı ve hayatın önüme çıkardığı sürprizleri.

Sabriye NİŞANCI

güzel yazıymış payllaştığın için sağol