hayat rüzgar gibi estikçe yüzümüze
yel gibi hafiften deil tufan gibi derinden yaraladı bizi
her yıl biraz daha artarak çoğaldı özlem
hep bu son dedik
ama bu sonrar daha büyük ayrılıkların habercisiydi
gün geçtikçe gerçekler de acıttı sorular yalanlar birikti
geleceğimize mutluluklar yığmak istemiştim oysa
olmadı başaramadım
acıları kumbara yaptık dertler bindirdim üstüne
yıkıldım kalktım ama hala toparlanamadım