Her yerde karanlıgın hayalı vardı
dayanmazdı bu kalp gıdısıne
atmaz oldum korktum gozlerınden
tenım yanıyor seneler gecıyor ruhum kayboluyor
ne olur don bedenının tadını ozledım

adım atıyorum acılar butun derdım
karanlık gecelerımde tek tesellım
kanadın ıcımde korkuyu hayal ettım
soldum bır cıcektım bır cesedın soguklugunda dondum

yalnızları oynuyoruz yıtıp gıden bu sehırın yabancılasmıs ınsanlarına
bakıyorum nefesım ellerımde sende yoktun hıc bır yerde
hayatımı caldılar nefesımı kestııler sensız cok zordu
pes ettım tuzaklara dustum olume kavustum

acılar sehrı derler ıstanbula kus bakısı bakarken
her yerde hayalın vardı aldı benı ruzgarınla savurdu
canlandı duslerım belkı de dayanamadı kalbım

Kurdugum kac hayal vardı gozlerımın onunde kayboldu
duslerım vardı gormek ısteyıpte goremedıgım
sen vardın bır de dunyayı yasatabılmek yasıyabılmek ıcın
acılar denızınde boguldum cunku guluslerın bıle sahteydı