Hatrına

Hatrına
Dışarda yağmur var hüzünlü bir gece
Bütün melekler ağlıyor sanki
Aklım çok karışık
Bir sözüne bir ömür... demişsin
Bir sözün özü=ömür ne kadar basit
Sana bu sözleri söyleten insan
Ne kadar şanslı kıskandım
Sen onu seviyorsun
gözün başka birşey görmüyor
Ama çok uzaklarda bir kalp var
Yangın yeri oda ömür verir
Sadece çok ama çok sevmiş
Ama karşılığı yokmuş
Hele o yazıyı görünce -bir ömür-
Göz yaşı akmış usul usul sessizce
İçinde şuan fırtınalar kopuyor
Eli çok gitti sana bir şeyler yazmaya
Ama çık dedi artık aradan kendine
Sanki yaşamasının tek nedeni
Acıları üzerine çekmek...
İşte bu insan ben
Hiç bir zaman yapamayacak olan
Reddedilen reallerle yaşayan
İstemekle olmuyor demek boşuna
Yüreği bir serçe gibi zayıf
Yardıma muhtaç sevmiş
hemde ilk defa bu kadar
Neden onu kurtarmadın?
Neden o pamuk elini uzatıp
Çekmedin bu acıların içinden
Kollarım hep kendimi sarıyor
Neden?
Bir sözün ile bir ömür öldürdün
Bilmiyorum farkındamısın?
Bilmiyorum ben şimdi ne yapacağım?
Bilmiyorum kalbim ne zaman
Taş olacak sönecek...
Sen uyandığımda bile
Gördüğüm rüyamdın
Sana yaşardım isteseydin
Aklımdaki bir kaç soruya cevap olurmuydun
Hayatımın sınavı neden bu kadar zordun?
Bana yaşattığın bu duygular için
Sana sadece teşekkür etmek isterdim
Bana bir kalbim olduğunu
hatırlattığın için
Uzaklar seni benden almıyor
Uzaklar hiç bu kadar yakın olmamıştı
Offff of.....
Yarın birgün seni görünce
Ömrünü teslim ettiğinle
Ben ne yapacağım
Sen söyleyebilirmisin cevabını ?
En büyük kabusumun canlandığını görmek
Benden neler alır geriye ne bırakır?
Hiç bilmiyorum...
Zaman bunları yaşatacak elbet
Bende kendimi güçlü sanardım
Meğersem güç sabırmış dayanmakmış
Pembe gülüm ...
Aklımda yaşıyorsun ya
O da yeter bana
Bir günün daha sonundayım
Bakalım yarın değişen
Bir şey olacakmı...