Her yiğidin gönlünde bir aslan yatar
Elbette gönlümde de bir aslan yatar
Kalbim, yıllarca onun hasretiyle atar
Hasretiyle dertlerim oldu katar katar

Her yiğidin gönlünde bir sultan vardır
Elbette gönlümde de bir sultan vardır
Fakat, içimde onun hasret koru vardır
O inledikçe benim de ahuzarım vardır

Nasıl ki herkesin bir Ay’ı, Güneş’i vardır
Benim de Ay’ım, Güneş’im o sevdalımdır
Nasıl güneşsiz bitki fotosentez yapamaz
Şair de Ay’ı Güneş’i olmadan yaşayamaz

Büyük yangınlara büyük itfaiyeciler gerek
İnsanların imanı için böyle itfaiyeci gerek
Onların vücutları alevler içinde yanarken
Gönülleri gül gülistandır aldığı lezzetten

Şairin de ak kor ateşini ancak o söndürür
Hasret uzun sürerse, şairi küle döndürür
Şairin hasret ateşi, kutup buzlarını eritir
Sevdalının hasreti, deli divaneye çevirtir

Aşkıyla, Mecnun misali çöllerde gezdirtir
Söndüremez onun hasret ateşini nehirler
Hasret ateşini, ancak o deryası söndürür
Yoksa, bu hasret bir gün şairi de öldürür

Nasıl ki o her yangında, ızdıraptan inliyor
Bayram da burda gözyaşlarını hiç silmiyor
Karıştırdı o geceyi gündüzü fark edemiyor
Şair vuslat için hep Mevla’dan dua diliyor

Diyor ki bitse de bu hasret, gelse sevdalım
O zaman, çiçekler açar benim gönül bağım
Nerdesin gel artık, benim gönlümün sultanı
Dindir artık şu gözlerimden akan yaşlı kanı

Baksana, cayır cayır yanmakta alem-i İslam
Bir zaman Çeçenistan, daha dün Afganistan
Bugün Filistin, yarın neresi kestiriyor insan
Hep böyle, tarumar mı olacak, alemi İslam

Ya Rab, bitmeyecek mi bu İslam alemin çilesi
Ne zaman bitecek, bu zalimlerin zulmü, hilesi
Yok mudur ki bu karanlık gecelerin bir sabahı
Ne zamandır, Müslümanların dünyadaki felahı