Büyüğü Halil
 Küçüğü ise İbrahim
 Halil evli çocuklu
 İbrahim ise bekarmış
 Ortak bir tarlaları varmış iki kardeşin
 Ne mahsul çıkarsa, iki pay ederlermiş Bununla geçinip giderlermiş
 Bir yıl, yine harman yapmışlar buğdayı İkiye ayırmışlar
 İş kalmış taşımaya Halil, bir teklif yapmış
 İbrahim kardeşim; Ben gidip çuvalları getireyim
 Sen buğdayı bekle
-Peki abi demiş İbrahim
 Ve Halil gitmiş çuval getirmeye
 O gidince, düşünmüş İbrahim
-Abim evli, çocuklu Daha çok buğday lazım onun evine
 Böyle demiş ve, Kendi payından bir miktar atmış onunkine
 Az sonra Halil çıkagelmiş
-Haydi İbrahim Demiş, önce sen doldur da taşı ambara
 Peki abi !
 İbrahim, kendi yiyeceğinden bir çuval doldurup düşer yola
 O gidince, Halil düşünür bu defa : Der ki:
-Çok şükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var Ama kardeşim bekar
 O daha çalışıp, para biriktirecek Ev kurup evlenecek

 Böyle düşünerek, kendi payından atar onunkine birkaç kürek
 Velhasıl biri gittiğinde, öbürü, kendi payından atar onunkine

 Bu, böyle sürüp gider Ama birbirlerinden habersizdirler
 Nihayet akşam olur Karanlık basar Görürler ki, bitmiyor buğdaylar

 Hatta azalmıyor bile
 Hak Teala bu hali çok beğenir
 Buğdaylarına bir bereket verir, bir bereket verir ki
 Günlerce taşır iki kardeş bitiremezler Şaşarlar bu işe
 Aksine çoğalır buğdayları Dolar taşar ambarları

 Bugün “Bereket” denilince, bu kardeşler akla gelir
 Bu bereketin adı: Halil İbrahim bereketidir...