Gün Ağarmasa

Gün Ağarmasa
Celal gece yarısı televizyonu kapatıp uyumak üzereyken ekranda
ansızın bir kepçenin bir binanın duvarını yıkmaya çalıştığını görür.
Biraz daha dikkatli baktığında ise o binanın gençliğini geçirdiği cezaevi;
duvarın da içinde altı yıl kaldığı kendi koğuşunun duvarı olduğunu
fark eder. "Hayata dönüş" operasyonu başlamıştır...
Bellidir upuzun bir gece olacaktır; ekran ölüm haberleriyle
kanamaktadır. Korkunun yüzü gelir sonra çaresizliğin ve özlemin yüzü. Sonra da cesaretle savaşla aşkla geçmiş günlerden kopup gelen bir
hayaletler ordusu kuşatır geceyi. Derken bir sessizlik çöker ve
karanlığın içinde bir yüreğin kıpırtısı duyulmaya başlar.
Celal’in gördüğü ölümün kırbacıyla terbiye edilen bir ülkenin
resmidir. Her kaybın şehitlik mertebesine çıkarıldığı şiddetten
soluk almaya fırsat bulamayan bir ülkenin fotoğrafı. Dibe vurmuş
acılar içe atılmış öfkeler sadece ruhları ıslatmış gözyaşları
unutturulmaya çalışılan eski güzel günler ve bir zamanlar hayatı
dönüştürmeye tarihe yön vermeye cüret etmiş şimdilerdeyse
hayattaki ve tarihteki yerini arayan bir kuşak...
Nihayet o sarsıcı soru: "Nasıl bir insan olarak öleceğim?"
Cevabını sessizlikte bekleyen yazıldığı geceyle aynı hızda
geçivermişçesine yaşanan bir hayatın sorusudur belki de bu.
Osman Akınhay ölüme karşı hayata tutunmaya çalışan
bu romanında ortalama bir devrimci karakter üzerinden başarılı
geri dönüşlerle 78 kuşağının kabuk bağlamış yaralarını kaşıyarak
"kendimizi kendi durduğumuz yerden" anlamaya çalışıyor.
Gün Ağarmasa gündüzlerin geceyi bile fenerle aratacak kadar
karanlık olduğu bir yerde ve anda atılan insani bir çığlık...

Link
WeBCaNaVaRi'na Üye Olmadan Link'leri ve Kod'ları Göremezsiniz.
Link'leri Görebilmek İçin. Üye Ol. veya Giriş Yap.