Doğduğunda yetimdin,
Baba şefkati görmedin,
Çocuklar sarılırken babalarına,
Gözümün nuru ne hissettin?

Yıllar geldi geçti,
Bir kez olsun sarılamadın babana,
Hastalandın yattın da,
Gözümün nuru kim sabahladı başında?

Altı yaşına basmıştın, öksüz kaldın,
Anneler evlatlarını öpüp koklarken,
Sen annesiz, sessiz…
Gözümün nuru ne hissettin?
***
Düştüm senin aşkına bağrım yanıyor,
Hangi deniz söndürür sana ateşimi,
Varlığımın anlamı, kâinat gülmez sensiz,
Sen olmayınca Muhammed’im, sen olmayınca...

Hangi bahar çiçek açar,
Hangi çiçek bahar,
Sen olmayınca Muhammed’im,
Sen olmayınca…

Bülbüller öter mi? Öter mi sensiz?
Kâinat güler mi? Güler mi sensiz?
***
Annesizlik zordur herkes bilir;
Boynu bükük olur öksüzün,
Yatağına her girdiğinde,
Gözümün nuru ne hissettin?

Allah sahiplendi seni bırakmadı kimseye,
Çocuklar taşlarken bile Taif’te,
Avuçlarını açtın dua ettin Rabbine,
Gözümün nuru gözlerin buğulanırken ne hissettin?

Kavuşmuşken Rabb’ine mir’açta,
Kim dönerdi bir daha dünyaya?
Ümmetini bırakmadın boynu bükük ve yetim,
Gözümün nuru en sevdiğinden ayrılırken ne hissettin?

Ümmetin için aşkla yanarken,
Şefkatinle âleme bakarken,
Veda hutbesinde son nasihati yaparken,
Gözümün nuru ne hissettin