sırf hayata inat bu ayaz gecede yorganlara sarılıp 'neden yoksun' diye sormayacagım kalbime.yokluguna isyan etmeyecegım ve nedensizce akan göz yaşlarımın arkasına sığınıp düşlemeyecegim
delicesine yagan yağmurun ardından günesin dogacagını ve mutlu gunlere yelken acacagımı düşünürek,bunun ruhuma werdiği sevince ömrum boyunca saklayacağım kalbımın mahsenlerınde
gozlerım amansızca dalınca uzaklara,senınle birlıkte yatacagım ölum uykularına acılarıma vurucagım tek silahım olacaksın ve yaralarımın tek ilacı...
karanlıklarda kaybolan sessizliğime ışık olacaksın ve unutma ki sewdgm bu nedensizce gelen ecelimin tek sebebi olacaksın

gözlerimi kapamkta fayda etmıyor artk heran zaten gözumun önundesin fakat elimi uzattığımda yetişermıyoruum sana korkuyorum sensizlkten ve acı dolu gunlerın benı bekledini dusunmktn...ACILARIMIN İLACI DERDİMİN DERMANI NERDESİN
söylemesi nekadarda kolay UNUT peki nasıl unutacagım.hangı doktorun ilcaı iyi gelır bu aska ve hangi öğretmen tanımlar askı
ben gözyaşalrımın arkasına sığınıp ,kuytulrda,karanlıklarda acı içinde haykırmktan söz edıyorm...herksn kaldırabilecegı yük degil bu asktan bahsedıyorum gunluk sewmlerden degil hanginiz cehenem ateşini yuregınde hissetti hanginiz gözlerınden kan gelincege kadar agladı hanginiz sewdiği ugruna ölumu bile göze aldı hiç birinizin yuregı benm kadar yanmadı benm kadar ask yaraları almadı kalbıne... asktan söz edıyorum hiç dusundunzmu hangi insan bir kalpte iki can taşıyor

HAYATMZDA HİÇ YENILMEMŞTK TAKİ AŞIK OLANA KADAR

qüselmiş.  teşekkürler

çokkk qsllll emeqine saqlık =)))