Gölge edemez sana güneş, yıldız ve orak
Haşmetinle bağrımda sen dalgalanmana bak.
Çıksa da birkaç tane seni sevmeyen alçak
Onlarda en sonunda hüsrana uğrayacak.


Seni taşımak için imanlı yürek ister
İman mı, onlarda insanlıktan yok bir eser.
Bu gök senin, bu vatan senin, bu devlet senin.
Hiçbir bayrağa nasip olmayan millet senin.


Dalgalan dur bağrımda kuşlar semi kıskansın.
Fırtınalar, hortumlar çarptıkça parçalansın.
Yedi yüz sene ne ki; nice asır yıpransın
Hainler kıvransın, varsa utancı, utansın.


Sanma ki kana düşen ay-yıldız gölgesisin
Sen Osmanlı'nın ebedi bir nişanesisin.
Dalgalandığın bütün yerlerde asırlarca
Her milletten insanlar yaşadı arkadaşça.


Huzur vardı, güven vardı, hiçbir korku yoktu
Varsa bile, oda sadece Allah korkusu.
Nasıl perişan halde gölgenden ayrılan milletler
Kimisinde kargaşa var, kimisinde zilletler.


Demirden mil çekilmiş, akşam olmuş gözlerde
Esaretin zinciri katlanmış bileklerde.
Serbestçe yürümek, koşmak yasak ayaklara
Ağarmayan bir kızıllık çökmüş şafaklara.


N edin mefhumu var, ne de aile mefhumu
Bir hayvan sürüsüne benzettiler toplumu.
Vicdan esir, düşünce esir, hürriyet esir
Ahımı tuttu Osman'ı Aliye'nin nedir..?

 
Zaman, insanda zülmü,ölümüde sindirir.
Hürriyet özleyişi, her acıyı dindirir.
İki Müslüman ülke birbirini yiyişiyor
Bir başkasını başkası pusuda bekliyor.


Nerde din kardeşliği, nerde iman birliği.?
Başında bela,İslamın hiç istemediği.
Medeniyet,adalet,saygı,insanlık
Tam anlamıyla yaşanıyordu Müslümanlık.


Yedi yüzyıl sürdü hükmü, sayması bile zor.
Şimdi birkaç ahmak çıkmış'Din Geriçilik'diyor.
Kaç milyon esir Türk'ün gölünde ümitsin.
Bayraklar içinde en güzeli, en yiğidisin...
1980'lı yıllar.Ankara


Orhan Afacan