En başından beri, hergün ayrılık korkusuya yaşadık bu aşkı. İlk dokunuştan son ana kadar hergün ağladık. Fidanlık olsa çoktan büyütmüştük ormanlarımızı kendi göz yaşlarımızla. Birbirimizden gitmeyelim diye onca şey yapmışken ayrıldık, ayrı kaldık işte. Şimdi kendi içimizde bitip bitmediğinin muhasebesini yaparken, hep sınıfta kalıyor yüreğimiz. Aklım sende, kalbim sende ama canım yanmıyor diyebilmek bazen aşk. Biz korkağın tekiyiz sevğilim, bağıramayacak kadar, aramızda sadece 10 metre varken dokunamayacak kadar korkak. Güçlü görünmeye çalışan iki zavallı aşığız.

Dokunuşları, bakışları, sözleri, nefesleri yarım kalmış iki aşığız sevğilim. İki ayrı hayatta yaşamaya çalışan iki aşık. Başkaları şehir değiştirirken, başkaları yakıp yıkarken biz kayalara inadına vuran iki dalgayız. Oysa kayalarda bizim bir parçamzken. Herkes bizim şiddettimizden öfkemizden korkarken, bizden kaçarken biz sukunetle gider gibi yapıp, gitmemeye çalışıyoruz sevgilim

Bu yazıya uygun bir söz : Birbirimizden ayrılırsak sorun değil de ya kalplerimiz ayrılmışsa..

gittim

hayat kısa saçmalamamak lazım