Gel Yeniden Başlayalım!

Neden olur olmaz her şeye bağırıyoruz? Neden bu kadar kavga ediyoruz seninle? O kadar mı bittik artık?

Sevgimizin ilk anlarına ne oldu? Ne zaman tükettik aşkı? Asıl soru tükettik mi? Hayat mı çok üstümüze geldi? Gücümüz mü kalmadı birbirimize?

Ah zaman! Nasıl eskitiyorsun en büyük sevdaları bile… Biz seninle suyla toprak gibiydik, yan yana olunca birbirimizi beslerdik. Şimdi suyla ateş gibiyiz, sözlerimizle aşkı söndürür hale geldik.

Bir çözümü olmalı bu işin, bir çıkar yolu olmalı! Yeniden başlamayı öğretmeliyiz kalbimize. Belki ilk sevdiğimiz, seviştiğimiz günleri hatırlamalıyız. Ne bulmuştun bende? Ne bulmuştum sende?

Artık aşk dolu bakmıyor muyuz? Gözlerim gözlerine kenetlenip saatlerce sevişmiyor muyuz? Aşk mı eskidi, biz mi küflendik?

Yaşam savaşına yenik düştük sanırım. Tahammülümüz kalmamışken kendimize, başkasına dayanmak ne mümkün? Ama bahane hepsi! Bu sevdadan vazgeçmediysek hala, bir yol bulmalıyız.

Çok iyi tanımaktan oluyor hepsi biliyorum. Çok bilince ve farkında olunca nasıl çekilmez oluyorsa hayat; her köşesini bilince karşındakinin belki dayanılmaz oluyordur birlikte yaşamak! Oysa tam tersi olmalıydı!

Bir teklifim var sana; gel yeniden başlayalım! Kavga etmeden tartışmayı öğrenelim. Madem ayrılamayacak kadar seviyoruz ama kırabilecek kadar alışkınız birbirimize; yeniden saygı duyacak sebepler bulalım.

Kaybetmediysek gerçekten aşkı, sadece alışkanlıktan yürümüyorsa ilişkimiz; uğrunda savaşacak sebeplerimiz var demektir.

Bu gece sen eve bir yabancı gibi gel, ben kapıyı bir yabancı gibi açayım. Hiç tanımıyormuş gibi kalbin kalbimi, tanışalım. Bilmediklerimizi soralım veya nelerin değiştiğini? Bir yabancıya anlatır gibi, bir dosta anlatır gibi, yargılamadan ve eleştirmeden, bizi anlatalım. Karşı tarafın gözüyle bakalım kendimize. Bakarsın yeniden aşık oluruz birbirimize…

Candan Ünal