Bizi seveni sevin buyurur bir nida
Şad olunmazmış dost ermeyince mabuda
Dervişe yeter bir asa, yamalı hırka
Vay benim gafil gönlüm vay yazık haline...

Bir meşayih bulmadınsa eğer kendine
Nefsi emareni vermedinse eline
Varıp konmadınsa aşkın gonca gülüne
Vay benim gafil gönlüm vay yazık haline...

Masumdur beşer daha doğuştan ta başta
Cezbedip gönülde ermedinse sen aşka
Fikir başka, zikir başka, şükürler başka
Vay benim gafil gönlüm vay yazık haline...

Bir nazar eyledi yetmiş üçe bir dedi
Hoşgörüye gel kim olursan ol gel dedi
Meşayihin aşkı yüceldi arşa erdi
Vay benim gafil gönlüm vay yazık haline...

Destanı da piri babam söyler destanı
Miskin gönüllere eker mest'i mestanı
Cebreyler bülbülleri gezer gülistanı
Vay benim gafil gönlüm vay yazık haline...

Dervişlerin piri Velidir, pirlerin velisi Ali
İmamların başı o evliyaların gülü
Bir ummanı derya onun eksilmez gölü
İçmeyen kevseri Ali'den vallahi deli
Vay benim gafil gönlüm vay yazık haline...

Amsterdam