Mukoza hücreleri bir hücre içi demir taşıyıcısı içerir. Demirin bir kısmı taşıyıcıdan mitokondrilere verilirken kalan kısım mukoza hücrelerindeki apoferritin ile plazmadaki demir taşıyan bir polipeptit olan transferine paylaştırılır.

Apoferritin; molekül ağırlığı yaklaşık 500 000 olan globüler bir proteindir.Molekül ağırlığı 18 000 olan 24 eş subunitten oluşmuştur. Demir bir ferrihidroksifosfatmiçeli oluşturur ve ferritindeki bu alt birimler oluşan miçeli çevreler. Bir ferritin molekülü 4500 adet demir atomu içerebilir,.

Diğer birçok dokuda bulunan apoferritin demir ile birleşerek ferritini yapar. İnce barsak hücrelerinde ferritine bağlı demir bu hücrelerin yaşamları sona erdiğinde barsağa dökülmesi ile kaybedilir ve dışkı ile atılır.Apotransferrin; molekül ağırlığı 90 000’dir. İki demir atomu bağlayarak transferine dönşür. Transferinin demir bağlama kapasitesi %22-33’tür.

Vücut demir depoları boşaldığında veya eritropoez arttığında demir emilimi artar. Tersi durumlarda demir emilimi azalır. Demir eksikliğinde plazma transferin miktarı artar ve bunun demirle % satürasyonu azalır. Böylece hücre içi demir taşıyıcısından transferrine daha fazla demir geçer ve daha az demir apoferritine bağlanmış olur

. Mukozadaki ferritin depoları azalır ve böylece mukoza hücreleri barsak lümenine döküldüklerinde daha az miktarda demir kaybedilmiş olur. Bunun tersine demir yüklendiği zaman dolaşımdaki transferin saturasyonu artar, böylece daha fazla demir apoferritine yönelir. Ferritin depoları artar ve mukoza hücreleri barsak lümenine döküldüklerinden daha fazla demir kaybedilmiş olur.