1909′da Hilal gazetesi matbaasında toplanan genç sanatçılar Fecr-i Ati’yi (Geleceğin Şafağı) kurarlar.

Bu gençler arasında Yakup Kadri, Fuat Köprülü, Ahmet Haşim, Aka Gündüz, Ali Canip, Celal Sahir, Refik Halit, Şahabettin Süleyman, Tahsin Nahit gibi isimler vardır. Fecr-i Ati döneminin genel özellikleri şunlardır:

Servet-i Fünun dergisinde 1910′da bir bildiri yayımlayarak kendilerini kamuoyuna duyuran bir edebiyat topluluğudur.

Edebiyatımızda bildiri (beyanname, manifesto) yayımlayan ilk topluluktur, daha sonra Yedi Meşaleciler ve Garipçiler de bildiri yayımlamışlardır.

Topluluk üyeleri edebiyatta yenilikler yapma amacını taşımışlardır.

Fecr-i Aticiler “Sanat şahsi ve muhteremdir.” görüşünü savunmuşlardır.

Fecr-i Aticiler, Servet-i Fünun edebiyatının devamı olmaktan kurtulamamışlardır.

Topluluk üyeleri şiirde sembolizm, parnasizm ile empresyonizmden; roman ve hikâyede realizm ile natüralizmden etkilenmişlerdir.

Fecr-i Ati bir bakıma Servet-i Fünun’la Milli Edebiyat arasında bir köprü işlevi görmüştür.

Bu dönem sanatçıları tiyatro türüne pek önem vermemişlerdir.

Batı’yla sanat bakımından daha güçlü ilişkiler kurmayı, halkın sanat kültürünü geliştirmek için halka konferanslar vermeyi, sanatı ileriye taşımayı amaçlamışlar; ama kısa sürede dağılan etkisiz bir topluluk olmuşlardır.

Fecr-i Aticilerin çoğu Milli Edebiyat akımına katılmış; bu dönem bir tek Ahmet Haşim’le anılır olmuştur.