GÜZEL GEÇİNMENİN YOLLARI

Güzel geçim zorluklara sabretmek; sıkıntılı insanları anlamaya ve yardımcı olmaya çalışmak sevmeyeni sevebilmek demektir. Eğer bir insan sevebiliyor kendisinden nefret edenlere bile gönlünde ve meclisinde yer verebiliyorsa; artık onu dünyada onu üzebilecek bir şey olamaz. Önce insan kendi kendisiyle geçinebilmeli yani kendi içinde denge ve huzuru sağlamış olmalı. Kendisiyle anlaşamayan başkalarıyla uzun süre geçinemez. İç âleminde sıkıntılı ve bunalımlı olan kimse dışında huzur ve saadeti koruyamaz. Güzel geçimli insan karşısındaki insanın durum ve tutumuna göre davranır; herkesle bir geçim yolu bulur. En yumuşak ve edepli insanlarla iyi geçindiği gibi; kaba saba insanlarla da bir yolunu bulup iyi geçinmeyi başarır. Güzel geçimli olmanın yollarından biri bir anlaşmazlık anında ilk kusuru kendinde aramaktır. Bu tevazuyu gösteren kimse karşısındakini hemen suçlamaz önce onu haklı kendi nefsini kusurlu görmeye ve ortadaki problemi bu şekilde halletmeye çalışır. Kibirli ve kendini beğenmiş insan hiç kimseyle bir problemi olmasa bile iç sıkınsıyla kıvranıp durur. O dünyada en yalnız kişidir. Ne meclislerde ne de meclislerde yeri vardır. Güzel geçinmenin esaslarından biri de hakkına razı olmak herkese hakkını vermek ve kimseyi haksız yere incitmemektir.
Güzel geçinmek için akla değil Allah`a güvenmek gerekir. Bu hususta yüce Mevla`dan sevgi ve sabır istemek lazımdır. Kalp ilahi destek ve muhabbetle kuvvetlendikçe kusurlu insanları kolay affeder sıkıntılardan hemen bunalmaz intikam peşine düşmez.
Mü`min eşine sadıktır. Eşinde hoşuna gitmeyen bazı haller olsa da sadıktır. Peygamberinin “Zevcenizden her hangi bir fenalık görürseniz ondan nefret etmeyiniz. O zaman ona daha başka daha güzel daha iyi sözler söyleyiniz” tavsiyesine uyar. Kalbi eşinden soğumuşsa da; “Onlara hoçca güzelce muamele edin. Şayet onlardan nefret edecek olursanız tahammül edin. Belki Allah sizin nefret ettiğiniz şeyi büyük hayırlarla donatmıştır.” (Nisa/18) İlahi emri doğrultusunda hareket eder.
Öncelikle İslam ön yargıların aksine kadını sadece evde oturan bir ev hanımı çocuk bakıcısı ve ev işlerini evirip çeviren basit ve önemsiz bir düzenleyici olarak görmemektedir. Nesilleri eğitip şekillendiren bir eğitimci bir davetin öncüsü ve hayatın çeşitli alanlarında toplumun bilinçlenme ve kalkınmasının temel unsuru olarak kabul etmektedir. Asla ikinci sınıf insan değildir.