evlilik okulu - evlilik okulları faydası - evlilikte sıkıntılar ce çözümleri

Evlilik Okulları

SURDA İLK GEDİK ANA - BABA VE EVLİLİK OKULLARIYLA AÇILDI. ARKASI GELECEK!

Her sorunun çözümü eğitimdedir. Ama hangi eğitimle? Doğru, nitelikli ve bütüncül bir eğitimde.

Aile sorunlarının çözümü söz konusu olduğunda aile danışmanlığı ya da evlilik terapisi yaygındır, malum. Oysa son dönemde “Evlilik Okulu” adıyla hizmet veren eğitim birimleri de yaygınlaşmaya başlamıştır. Bence de doğru olan budur. Evlilik sorunları sınırlı süreli evlilik terapileriyle değil; daha kapsayıcı bir program halinde sürdürülen, daha bütüncül mesajlar veren, dolayısı ile de daha geniş bir farkındalık ve değişim imkanı sunan evlilik okullarıyla çözülebilir ancak.

Terapilerin boşanma sürecinde, “Araya vaktinde ve doğru bir biçimde giren” aile büyüklerinden çok daha anlamlı bir katkı yapmaması gerçeği bu ihtiyacın bir başka göstergesidir.

Ancak klinik çalışmayı önceleyen, çünkü bunu doktorluk - hekimlik gibi daha profesyonel bir iş olarak algılayan, eğitime ise kamu eğitimciliği gibi görerek burun kıvıran - küçümseyen sektör sırf bu nedenle bu işe biraz soğuktur. Daha doğru bir ifadeyle terapi klasik psikologluk ve uzmanlık algısına daha uygun bir hizmet biçimidir; ancak eğitim öyle değildir.

Ayrıca terapi bireysel nitelikli ve yoğun emek bazlı bir hizmet olduğu için daha kazançlıdır; ancak eğitim daha makul ücreti olan, çünkü topluca da alınabilen, yani ancak sürümden kazanılabilen bir yardım biçimidir.

Terapiler de aslında bilgi eksenli bir değişimleme sürecidir. Dolayısı ile bir çeşit eğitim faaliyetidir aslında. Daha yoğun olarak hastalık denilen sorunların sağaltımında kullanıldığı için, biraz da hekimlerin onu salt kendi uhdelerinde tutma çabaları yüzünden tıbbi bir tedavi tekniğiymiş gibi bir anlamla ve çağrışımla yüklenmiştir.

Oysa eğitimden farkı yok denecek kadar azdır. Malum eğitimin literatürde geçen klasik tanımı istendik yönde ve kalıcı nitelikli davranışlar kazandırabilme uğraşıdır. Yani eğitimin de terapilerin de esas amacı davranışlarda istendik yönde kalıcı değişiklikler yaratmaktır.

Terapilerin bildiğimiz eğitimden tek farkı uygulanış biçimidir. Bu önemli bir fark değildir. Çünkü iki ilacın kullanış biçiminin farkı olması ikisinin de temelde aynı madde yani ilaç olmaları gerçeğini değiştirmez.

Terapi ile eğitim arasındaki tek fark terapilerin daha çok (grup terapileri de vardır ancak adına grup eğitimi demek daha uygundur) bireysel ve sınırlı süreli olmasıdır. Oysa bu tür bir eğitim yeterli ve bütüncül değildir. Haliyle değişimleme gücü sınırlıdır.

Bu durumda terapi denilen eğitimlerin yerlerini bildiğimiz yaygın eğitime terk etmesi gerekmektedir. Çünkü hiçbir yöntem sırf eskiden beri var olduğu için kutsal değildir; esas ve öncelikli olan kamu - insan menfaatidir.

Aile sorunlarını, çocuk davranış sorunlarını, dahası her problem türüyle ilgili ciltlerce kitap yazılabilecek kadar çok ve çeşitli olan sorun mekanizmalarını (oluş nedenlerini, gelişme - sürme şekillerini ve muhtemel sonuçlarını) kişilere bir kaç seanslık terapilerde her yönüyle ele alabilmek mümkün değildir. Bu sırf maddi sebeplerle bile sürdürülebilir değildir.

En önemlisi de her terapide bilgi ve oluşturacağı farkındalık kadar gerekli olan ikna çabası terapilerin sınırlı sürelerine sığabilecek kadar basit bir iş değildir.
Doğal olarak terapiler bu sorun ve çözümleme okullarından geçmiş, dolayısı ile derin bir bilgi, iç görü ve farkındalık yapısı oluşmuş kişilere (gerektiği hallerde) ekstra olarak hizmet veren spesifik bir hatırlatma – pekiştirme veya lokal yardım türü olarak varlığına devam etmelidir sadece.

Sadece evlilik için mi böyle olmalıdır?

Çocuk davranış problemlerinin ilacı da aynı şekilde yüzeysel, pahalı ve çoğu zaman gerekli sürdürülebilirliği sağlamayan terapi ve danışmanlık hizmetlerinde değil; anne – baba okulu adlı uygulamalardır.

Ancak paragöz, bir yerlerden üç – beş sertifika devşiren, ancak temel psikoloji ya da davranış bilimleri alt yapısına ve formasyonuna sahip olmayanlarca değil; ehil ellerce verilmesi şartı ile.

Aksi halde eğitim geri teper; sorunları öldürmeyen her darbe daha da kuvvetlendirici yönde işlev görür.

Aile sorunları için evlilik okulları…

Çocuk davranış problemleri için de ana – baba okulları…

Şimdilik iki sorun alanında dahi olsa yanlış yol fark edildi; doğru güzergaha girildi. Bu ümit verici bir gelişme.

Surda gedik açıldı; içinde benim de bulunduğum bireysel yardım statükosu bu iki alanı kaybetmek üzere. Bunu peş peşe gelecek diğer gedikler izleyecektir.
Bu kayıplar –mesleki olarak belki aleyhimize görünse bile- en hayırlı kayıplar olarak tarihteki yerini kuşkusuz ki alacaktır.

Panik atak eğitim grupları…

Depresyon eğitim grupları…

Ve dahası…

Ruhsal yardım ibresi tıbbi tedaviden bireysel terapiye dönmek üzereyken toplu eğitime geçecek, böylece insanlar daha fazla zaman kaybetmeyecektir.

Burada bizi bekleyecek muhtemel tehlike bu işi de ranta çevirmek isteyecek sertifika aşığı ve işi hemen tekelleştirme eğilimi baskın olan bir kısım eğitim lobilerinin pusuda beklemesidir.

Ancak onların şuan ki sektör kadar zararlı olabileceklerini düşünmüyorum.

Çünkü eğitim daha yoğun bir müfredat olduğu için bilinçlenmeye ve farkındalığa daha açık bir hizmet türüdür!