Evlâtlık
Evlâtlık, evlât edinme, çok eski zamanlardan günümüze kadar gelmiş bir âdettir. Babası belli veya bilinmeyen bir çocuğu başka bir aile alarak kendi kütüğüne kaydettiriyor, aile fertleri arasına katıyor ve öz çocuklarının haklarına sahip kılıyor.
İslâm hukuku ve ahlâkı açısından bu işin mahzurlu tarafları vardır:
a) Bir başkasının çocuğunu kendi çocuğu haline getirmek sahte ve haksız bir tasarruftur.
b) Bu çocuk büyüyünce karşılıklı bir takım yasaklar çiğnenecektir: Tesettür, bakma, temas vb.
c) Daha yakın akrabaların mirastan, kısmen veya tamamen mahrum olmaları sözkonusudur...
İşte bu mahzurlardan dolayı Kur'ân-ı Kerîm evlât edinmeyi menetmiş, haram kılmıştır. (el-Ahzâb: 33/4-5).
Hz. Peygamber (s.a.v.) de kendi babasını inkâr ederek bir başkasına baba diyen çocuğun lânetlendiğini bildirmiştir.66
Yetim ve kimsesiz çocukların eve alınarak bakılması, büyütülmesi; tahsil, terbiye ve meslek verilmesi ayrı bir iştir; yasak edilmesi bir yana Peygamberimiz (s.a.v.)'in şu buyruğu ile teşvik görmüştür:
"Yetimi himâye eden ile ben-şehâdet ve orta parmak gibi- cennette yan yana olacağız."67