Büyük âlim Cemâleddîn el-Esnevî anlatır:

Hicrî 1280 senesi Şaban ayının yirmi biriydi. Gece rüyâmda boşlukta bir topluluk gördüm. Yerden insanlar ona doğru koşuyorlardı. Ben bunların kim olduğunu sordum. "Resûlullah efendimizin topluluğu" dediler. Hemen oraya koştum. Resûlullah efendimizi grdüm. Bir yere oturmuşlar, sağında ve solunda iki zât vardı. Mübârek ayak ucunda da birisi, dizleri üzerine oturmuş ve elindeki bir kitaptan Resûllulah efendimize okuyordu. Ben, Resûllullah'ın mubarek elini öptüm. Resûl-i ekrem bana hafiçe duâ ettiler. Geri eçildim ve oraya gelenlerle birlikte durdum. Orada bulunanlardan birisine, Resûlullah'ın yanında oturanların kim olduğunu sordum. O da; "Resûllullah'ın sareti Ömer, önünde diz çöüp oturmuş olan zât da Ahmed bin Mûsâ el Acîl'dir" dedi. Ben haretle; "Yüksek dereceye çıkmış" dedim. O kişi; "Evet, öyledir" dediği an uyandı.