Uslanıyorum artık;
Nefretle bakıp beddua ettiğim zamanlar geride kaldı.
Şimdi yalnızca karaladığım kâğıtlar kaldı masamda,
Tabi bir de yarım kalan kadehim.
Eskidendi yumrukladığım duvarlar
Çaresizce seni hayal edişim
Bi sigara dumanında koskoca bir ömrü hayal ettiğim günler eskidendi.
Bilinmeze açılan her yolda yolcu oluşum
Koparamadığım her çiçeğe küstüğüm günler eskidendi.
Kanayan yumruklarıma bakıp da ağlamaklı olduğum
Her gece sancılı bekleyişlerim sona erdi.
Evin balkonunda güneşi beklerken
Dinlediğim tek şarkıyı unuturken
Ve ellerimle okşarken yalnızlığı
Her hüsranda ağlarken
Utanırken ağlamaktan
Gözlerime kendi yalanlarımı söyleyip
Dinsin isterken gözyaşlarım
Küçük bir sokak kedisi gibi titrerken korkudan
Yarım yamalak her söylediğim yalan oldu.
İnanmayı istedim ilkönce yalanlara
Döneceğin bir gün olduğunu düşünürken
Elimden düşen saatleri fark etmemişim.
Yıllarımı düşünmeden bekledim.
Yılmadan usanmadan.
Her güne bir şiir yazmam efkârdan da değildi artık
Eski bir alışkanlık olmaya başladın
Eskimeden henüz yaralarım vazgeçmeye başladım
Belki de sana verebileceğim en güzel şeyi verdim
Gözlerine bakmamaya
Ellerini tutmamaya
Sözlerini duymamaya başladım.
Kendimden arındırdım sana olan sevgimi.
Kendimi bu aşkta fesh ettim
Artık üzülmüyorum o kadar yokluğuna
Eskidendi o günler
Eskidendi sana her baktığımda canımın yanması
Ve unutulası her günün sancısı;

eskidendi...


Vexed

en çok hosuma giden siir desem yeridir, ask acisi cok fena ve senin üzülmemen en azindan üzülmemeye calisman beni sevindiriyor harika bence